Choć sam pomysł konstrukcji SFM Junaka powstał już w roku 1951, to okres w jakim zaczął być produkowany przypadł na lata 1956–1965 w Szczecińskiej Fabryce Motocykli. Miał to być motocykl ponadczasowy z czterosuwowym silnikiem o pojemności 350 ccm, z użyciem najlepszych i najtrwalszych rozwiązań konstrukcyjnych wypróbowanych w innych pojazdach.
Wszelkie wcześniej wspomniane rozwiązania konstrukcyjne nie były stosowane w tamtych latach w innych motocyklach. Junak wręcz przodował pośród innych europejskich konstrukcji motocyklowych. Był to motocykl jak na ówczesne lata bardzo nowoczesny. Z czterobiegową skrzynią, podwójną ramą kołyskową oraz zawieszenia przednie teleskopowe z tłumieniem olejowym i tylne na wahaczu wleczonym.
W latach 1956 do 1959 powstał w liczbie 10 000 model M07, w latach 1960 do 1961 powstało aż 20 000 sztuk „przejściowego” modelu M10. M10 nazywany był „przejściowym” ze względu na zastosowane w nim identyczne cechy z modelu M07.
Motocykl SFM Junak eksportowany był również za granicę. W Stanach Zjednoczonych sprzedawano nie tylko podstawowe modele SFM Junaka ale także bogatsze wersje takie jak : Junak M10 de Lux w ilości jedynie 21 sztuk wykonanych na specjalne zamówienie, z wyposażeniem wzbogaconym o sakwy, gmole, dodatkowe oświetlenie oraz Scrambler model typowo szosowo-terenowy.
Junak miał szerokie zastosowanie, wykorzystywany był w milicji jako motocykl pościgowy, w sporcie, gdzie wykorzystywano motocykle SFM Junak w rajdach terenowych a także wyścigach motocrosowych.
W roku 1959, Franciszek Stachewicz, zawodnik Klubu Motocyklowego „Budowlani” z Gdańska, ustanowił rekord prędkości tego motocykla. Na poniemieckiej autostradzie Elbląg-Tczew motocykl Junak osiągnął prędkość 149,3 km/h.
Zapraszam do przeczytania mojego poprzedniego artykułu : OSA początek polskich kultowych skuterów
