W Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej brakowało wielu środków transportu, szczególnie potrzebnych do odbudowy kraju. Starachowickie zakłady od 1948 roku uruchomiły produkcję legendarnego STARa 20, a kilka lat później kolejne odmiany…
STAR 28/29 – początek
Taką odmianą był STAR 28/29. Stanowił on konstrukcję przejściową pomiędzy poprzednimi modelami STARem 25 i STARem 27 – wersją z silnikiem wysokoprężnym. Modelem docelowym był jak się później okazało STAR 200.
STAR 28 napędzany był silnikiem wysokoprężnym, a STAR 29 posiadał silnik benzynowy i w ten sposób był ostatnim modelem z tego rodzaju jednostką napędową, produkowanym przez FSC w Starachowicach.
STARy 28 i 29 weszły do produkcji w 1968 roku, a od STARów 200 różniły się głównie ładownością. W ich konstrukcji wykorzystano wiele zmodernizowanych elementów ze STARów 25 i 27. Były to przede wszystkim: silnik o powiększonej mocy, skrzynia biegów o wzmocnionych kołach zębatych,a także wzmocniony most tylny. Wszystkie inne podzespoły pochodziły z projektowanego i przygotowywanego do produkcji STARa 200. Stare elementy konstrukcyjne były stopniowo usuwane, aż do przejęcia 100% udziału części STARa 200, czyli przekształcenia w nowy model. Za przyczynę powstania samochodów tej serii były przedłużające się prace konstrukcyjne nad silnikiem wysokoprężnym z wtryskiem bezpośrednim S359 o mocy 150KM.
W Starach 28/29 zastosowano silniki:
– wysokoprężny typu S530A1 o mocy 100 KM w modelu Star 28,
– benzynowy typu S47A o mocy 105 KM w modelu Star 29.
STAR 28/29 – różne wersje
Oba modele były przeznaczone do transportu po drogach o nawierzchni ulepszonej. Pozostałe zespoły napędowe, układ hamulcowy, układ kierowniczy oba samochody miały identyczne. Samochody STAR 28 i STAR 29 mają kabinę opracowaną we współpracy z francuską firmą Chausson. Zapewniała ona kierowcy stosunkowo wygodne warunki pracy – siedzenia z możliwością regulacji, ogrzewanie, wentylacja, regulowanie położenia koła kierowniczego, możliwość zainstalowania radia i umywalki. Samochody te przystosowano do standardów europejskich. Oprócz podstawowych modeli produkowany były jeszcze:
– ciągnik siodłowy Star C28, do niego były zbudowane różne naczepy, ten samochód był wybrany przez FSO jako transporter samochodów z produkcji do salonów.
– podwozie pod żuraw Star Ż28 lub urządzenia specjalne, nie był to HDS bo wtedy były jedynie linowe.
– podwozie BW 28 pod wywrotkę, jedna z pierwszych wywrotek z możliwością wychylenia także na boki.
– podwozie pod furgony specjalne, z nich budowano auta dla znienawidzonego ZOMO.
Wady samochodu wiązały się z brakiem wspomagania w układzie kierowniczym (co czyniło pracę kierowcy męczącą – szczególnie podczas manewrowania), sporych sił wymagało również użycie sprzęgła i hamulca. Zastosowano także niecałkowicie synchronizowaną skrzynię biegów.
Podkreślić jednak warto, że cechy takie miała zdecydowana większość samochodów ciężarowych ówcześnie jeżdżących po drogach w Polsce.
