Ikarus 260 oraz 280 – autobusy z Węgier eksploatowane w PRL
Ikarus 260 oraz 280 – śmiało można powiedzieć, że w polskim transporcie miejskim, a zwłaszcza w dużych miastach, królowały tylko one.
Ikarus 260 – premiera w 1972 roku i natychmiastowa produkcja
W 1972 roku rozpoczęto produkcję następcy autobusu Ikarus 556, które produkcję rozpoczęto w roku 1965, a zakończono w 1973. Następca czyli Ikarus 260, produkowany był w wielu odmianach oznaczanych kombinacjami liczb i czasami też literami.
Ważną datą okazał się rok 1974, ponieważ wtedy do Polski z Budapesztu sprowadzona została pierwsza partia modelu 260.04. Autobusy te trafiły w tamtym czasie do Częstochowy, Katowic oraz Bielsko-Białej. Pojazdy te charakteryzowały się wąskimi, otwieranymi oknami i srebrnymi rurkami w środku.
Na początku lat 80 do Polski trafiła również partia modelu Ikarus 260.02 przeznaczonego na rynek NRD. W stosunku do odmiany .04 wersja ta różniła się mniejszą liczbą otwieranych okien oraz brakiem kabiny kierowcy. Z kolei w roku 1981 ze względu na trudności wynikające z eksploatacji autobusów Jelcz PR110U ponowiono import Ikarusa 260.04. Podtyp .04 stanowił wersję przeznaczoną na rynek polski, dostosowaną przez producenta do potrzeb polskich przewoźników.
Do napędu wersji 260.04 zastosowano 6-cylindrowy silnik wysokoprężny Raba-MAN D2156HM6U o maksymalnej mocy 193 KM. Jednostka napędowa zblokowana została z 5-biegową manualną skrzynią biegów Csepel ASH-75. W roku 1981 import modelu 260.04 został wstrzymany z powodu rozpoczęcia produkcji autobusu Jelcz M11 opartego na tym samym podwoziu, co Ikarus 260. W latach 1990-91 wznowiono montaż Ikarusa 260.04 w Warszawie używając nowych nadwozi i zregenerowanych części ze starych ikarusów.
Tak na prawdę Ikarus 260.59E jest ostatnim sprowadzonym nowym Ikarusem 260 w Polsce. Autobus ten od podtypu .73A różnił się zastosowanym silnikiem spełniającym normę EURO-2 oraz innym układem siedzeń we wnętrzu pojazdu oraz ich typem. Wedle informacji Ikarus ten jeździ w Czechowicach-Dziedzicach.
