Wygląda na to, że legendarny „Ogórek” miał w swoim segmencie naprawdę twardych rywali. Jednym z nich był z pewnością UAZ 452.
Mimo archaicznego wyglądu i szeregu rozwiązań na dwie – trzy epoki wstecz, UAZ 452 cieszy się doskonałą reputacją i ogromnym zainteresowaniem nie tylko w Rosji, ale też w innych krajach azjatyckich. Można by nawet rzec, że prostota i solidność podzespołów, niespotykana dziś solidność zawieszenia i sprawdzona bezawaryjność biją na głowę współczesnych rywali. Klasyka tego segmentu, i niekwestionowana legenda – VW Ogórek – przegrywa na rynkach wschodnich jakiekolwiek sondaże. Zapewne dlatego auto produkowane jest w niezmiennej technologii od 1965 roku po dzień dzisiejszy.
UAZ 452 – surowa wschodnia uroda
Sylwetka modelu UAZ 452 przetrwała bez jakiegokolwiek face-liftingu przez ponad pięćdziesiąt lat – co świadczy wyłącznie o jego uniwersalności. Oczywiście, zachodni kapitalistyczny świat nigdy nie poznał się na zaletach tego niezniszczalnego auta, jednakże rynki, na które został przeznaczony, nie chcą słyszeć o żadnym innym dostawczaku. Rosjanie kilkakrotnie usiłowali zatrzymać taśmy produkcyjne, ale pod naciskiem rosnącego sprzeciwu użytkowników fabryka wznawiała działalność. O nieprawdopodobnej utylitarności auta niech świadczy fakt, że dopiero w 2016 roku, w ramach unowocześniania tego modelu, w kokpicie umieszczono miejsce na radioodbiornik. Co ciekawe, wcześniej nikt się nawet o ten „ekstras” nie dopytywał.
UAZ 452 – europejska wszechstronność
UAZ 452 przez wiele lat spełniał rolę sprawnej karetki, skutecznego radiowozu, busa zapewniającego bardzo minimalny – ale jednak poziom komfortu. Z naprawdę mocnym silnikiem i napędem na obie osie, bez problemu radził (i nadal radzi) sobie w surowych warunkach wschodniej Rosji. Współcześnie w wielu miejscach użytkowany jest jako autobus szkolny, właśnie z uwagi na swoje właściwości terenowe.
Jeżeli do prostoty konstrukcji i solidności wykonania dołożymy niewiarygodną wręcz długotrwałość podzespołów, UAZ 452 staje się autem idealnym. No, może za wyjątkiem stylistyki, która dla niektórych jest atutem, ale dla większości – jednak archaizmem. Podczas gdy Volkswagen od czasów „Ogórka” przerobił już modele T3, T4 i kolejne, UAZ pozostaje konsekwentnie przy pierwszej edycji. Nawet Fiat 238, który zebrał doskonałe recenzje i był równie wszechstronny co UAZ, odszedł do lamusa w odpowiednim dziejowym momencie. Tymczasem radziecka produkcja w niezmiennej formie w XXI wieku nadal ma się świetnie i jest pożądana na rynku. Z pewnością nie bez znaczenia jest cena, odpowiadająca wartości około 19 tys. zł – co stanowi wartość nie do przeskoczenia dla przeciętnego producenta w tym segmencie. Wydaje się, że jedynie indyjska TATA może stawać w szranki.
Fenomen nieznanego „żołnierza”
Fenomen klasyka, jakim dziś jest UAZ 452, swoim zasięgiem obejmuje niestety jedynie słabo rozwinięte rynki wschodnie, gdzie VW Ogórek czy Fiat 238 zapewne nigdy nie zawędrowały. Można jednak rzucić tezę, że nie miałyby szans z mocnym, terenowym i trwałym narodowym produktem Rosji. Wygląda na to, że legendarny „Ogórek” miał w swoim segmencie naprawdę twardych rywali. Warto pamiętać także o doskonałym modelu Fiata:
https://bezpiecznapodroz.org/fiat238/