ŻUK A 07 – zmodernizowany następca Żuka A 05
ŻUK A 07
ŻUK A 07
Zanim jednak doszło do produkcji modelu A 07, od roku 1959 produkowano następcę ciężarowego Lublina 51 – Żuka A 03. Samochód ten posiadał dwudrzwiowe nadwozie typu pick-up przystosowane do przewozu dwóch osób. Powierzchnia przestrzeni ładunkowej wynosiła prawie 4 metry kwadratowe co było bardzo dużym pozytywem w tym pojeździe. Podłogę wykonano z desek. ŻUK A 03 mógł rozpędzić się do około 90 km/h, zużywając przy tym średnio 14 litrów benzyny na 100 kilometrów. Do napędu użyto znanego z Warszawy M-20 dolnozaworowego silnika rzędowego M-20 o pojemności 2120 cm³ i mocy maksymalnej 50 KM.
Dopiero 11 lat później do produkcji wdrożono nowego Żuka A 07. Samochód różnił się przede wszystkim nowocześniejszym nadwoziem oraz praktycznymi rozwiązaniami w kabinie pasażerskiej i przestrzeni ładunkowej. Pojazd wyposażono w czterocylindrowy silnik S-21 o pojemności 2120 cm³ i mocy 70 KM. ŻUK spalał 14 litrów benzyny na 100 km i mógł rozpędzić się do maksymalnie 100 km/h. Samochodem mogło podróżować maksymalnie siedmiu pasażerów + 350 kg bagażu. Lubelski furgon odniósł sukces na rynku zagranicznym, ponieważ jego duża część nowych samochodów trafiała na eksport, i również od 1970 roku samochód eksportowano także w częściach. W 1973 roku do produkcji wprowadzono wersję po kolejnej modernizacji oznaczaną dodatkowo literą M w nazwie. Charakteryzowała się ona nową ścianą przednią kabiny oraz udoskonalonym systemem nawiewu.
ŻUK A 07 oraz jego pochodne
Żuki były wytwarzane nie tylko w zwykłej wersji furgonu towarowo-osobowego. Do produkcji w roku 1975 trafił przede wszystkim model A 151 C, stworzony dla straży pożarnej oraz OSP. Samochód wyposażono w motopompę, zbiornik na wodę o objętości 400 l, ławki dla strażaków czy specjalne półki na sprzęt strażacki to jest : topory, gaśnice itp. Na dachu umieszczono drabinę, węże gaśnicze i dwa koguty. Po bokach pojazdu i z tyłu zamontowano specjalne stopki dla strażaków.
Ważnym modelem był również model R nazywany też A 11 B. Samochód posiadał dwudrzwiową kabinę mieszczącą 2 osoby. Z tyłu umieszczono drewnianą skrzynię ładunkową, z otwieranymi na trzy strony burtami. Zwiększona była też ładowność bo wynosiła ona 950 kg. Odmiana rolnicza charakteryzowała się przede wszystkim dłuższym nadwoziem a w efekcie większymi możliwościami przewozowymi. Z kolei Żuk A 16 B był najdłuższym modelem tego samochodu. Tym razem zastosowano trzydrzwiową kabinę, która była w stanie pomieścić 6 osób, a z tyłu znajdowała się skrzynia ładunkowa o wymiarach 215 na 175 cm. Był w stanie ciągnąć przyczepę jednoosiową D-17 o ładowności 350 kg.
