Skoda Octavia – Octavia w sporcie
Wspomniana wcześniej wersja TS 1200, czyli Touring Sport przejęła 55 konny silnik z roadstera Felicia Super, który z kolei był rozwinięciem silnika Octavii Super o mocy 45-47 KM. . Starsza wersja, TS posiadała natomiast silnik o pojemności 1089 cm3 o mocy 50 KM, który stanowił źródło napędu w Felicii w latach 1959 – 1962. Podstawową różnicą, względem standardowych Octavii i wersji Super, był kolektor dolotowy wyposażony w dwa gaźniki czechosłowackiej firmy Jikov oraz zwiększony stopnień sprężania z 7:1 na 8,4:1. Z zewnątrz wersja TS wyróżniała się atrapą chłodnicy przejętą również z Felicii.
Po 1962 roku wszystkie wersje otrzymały zunifikowany pas przedni. Ponadto w „usportowionych” Octaviach można było znaleźć takie dodatki jak podwójny klakson pneumatyczny, spryskiwacz przedniej szyby z pompką elektryczną, a po 1961, podobnie jak w roadsterze, dźwignia zmiany biegów z kolumny kierowniczej powędrowała na podłogę. Zamiast kanapy ze wspólnym siedziskiem, montowano dwa indywidualne fotele. Niestety, wersji TS wyprodukowano zaledwie 967, a TS 1200 powstało 1306 sztuk, co nawet na tle blisko piętnastu tysięcy egzemplarzy ekskluzywnej, jak na warunki Bloku Wschodniego, Felicii jest liczbą bardzo skromną.
Skoda Octavia – Prestiżowe Monte Carlo
Octavie uczestniczyły w wielu imprezach krajów RWPG, ale zostały również zauważone w imprezach o dużej renomie, a wśród nich, w Rallye Monte Carlo.
Startująca w 1961 roku fińska załoga zdobyła na Octavii szóste miejsce w klasyfikacji generalnej, a pierwsze w swojej klasie.
W kolejnym roku, 1962, na starcie stawiło się już szesnaście załóg z ośmiu różnych państw, które startowały Octaviami. Podobnie, jak w roku poprzednim, w swojej grupie wygrywa, którą kierował Fin Esko Keinänen.
Nie był to jednak koniec sukcesów Finów i Skody w tamtym roku. Start w zimowym rajdzie fińskim ukończyli tuż za podium, na czwartym miejscu w klasyfikacji generalnej, natomiast start w prestiżowym Rajdzie Tysiąca Jezior zakończył się zdobyciem srebra.
Rok 1963 przyniósł Skodzie w RMC zwycięstwo w grupie, dzięki załodze Norwegów startujących Octavią TS.
Skoda Octavia – SUV z Antypodów, pick-up z Pakistanu
Podobnie nieliczny, co usportowione TS i TS 1200, był model powstający na podzespołach, Których użyczyła Skoda Octavia – Trekka.
Projekt prostego nadwozia, które swoim wyglądem przypominało ówczesną wersję Land Rovera, powstał w Nowej Zelandii. Gotowe podwozie wersji samochodów Skoda Octavia Combi z układem napędowym powstawało w Czechosłowacji, natomiast karosowanie następowało już w Nowej Zelandii. W ten sposób omijano bariery celne, którymi obłożone były samochody importowane.
Trekka powstawała w dwóch odmianach nadwozia – furgon i pick-up. Niewielką liczbę egzemplarzy udało się wyeksportować, łącznie prawdopodobnie około 200 sztuk.
Zupełnie, jak w przypadku wielu współczesnych SUV-ów, Trekka rozczarowywała własnościami terenowymi. Wtedy jeszcze klienci oczekiwali, że jeśli pojazd wygląda, jak terenowy, tak samo musi jeździć. Jednak napęd na tylną oś, jak również brak choćby blokady mechanizmu różnicowego, raczej nie pozostawiał złudzeń. Produkcja Trekki w latach 1966 – 1971 zamknęła się liczbą około 2500 egzemplarzy.
Na podobnej zasadzie powstał samochód o nazwie Skopak z prostym nadwoziem pick-up z tworzyw sztucznych. Nazwę Skopak można rozszyfrować jako połączenie słów Skoda i Pakistan. Trudno jest jednoznacznie stwierdzić, jaka była skala produkcji pakistańskiej Skody, lecz biorąc pod uwagę ilość wyeksportowanych gotowych podwozi, prawdopodobnie nie przekroczyła 1 – 1,5 tysiąca egzemplarzy w latach 1970 – 1971.