Dla wielu sztuka tworzona przez niepełnosprawnych nie jest godna uwagi. Na łamach naszego portalu niejednokrotnie udowadnialiśmy, że jest zupełnie inaczej. Oto jeszcze jedna frapująca artystka: oto Pauline Anna Strom.
Elektroniczne objawienie
Pauline Anna Strom była niewidomą amerykańską kompozytorką muzyki elektronicznej. Jej śmierć w grudniu ubiegłego roku stała się pretekstem do przypomnienia o jej niezwykłej twórczości. Swoją działalność artystyczną rozpoczęła w latach 80. Jak sama twierdziła, ślepota miała pozytywny wpływ na jej muzykę, szybko docenioną przez fanów syntezatorowych dźwięków. Niewidoma od urodzenia Strom odnalazła w syntezatorach drogę do tworzenia kompozycji, które odzwierciedlały niezwykłe pejzaże, tkwiące w głowie artystki. Sama opisywała je jako podróż przez czas i emocje. Wszystko zaczęło się we wczesnych latach 80., kiedy Strom stanęła w swoim mieszkaniu w San Francisco z jedną ręką umieszczoną w misce z wodą i mikrofonem w drugiej. Zarejestrowała dźwięki wzburzanej ręką wody. Jej domowe nagrania zdobyły duże uznanie wśród miłośników muzyki syntezatorowej. Dźwięki wody weszły w skład kompozycji, które pojawiły się na jej debiutanckim albumie z 1982 r. pt. „Trans-Millenia Consort”.
Pauline Anna Strom – życie i twórczość
Pauline Anna Tuell urodziła się 1 października w 1946 w Baton Rouge w stanie Luizjana. Dorastała w Kentucky w rodzinie katolickiej. Zdaniem artystki muzyka chóralna i pieśni religijne miały znaczący wpływ na jej muzyczne koncepcje. Wśród kompozytorów, którzy najsilniej zainspirowali jej twórczość, Strom wymieniała również m.in. Bacha i Chopina. Jak już wspomnieliśmy, jej wczesne muzyczne eksperymenty po przeprowadzce do San Francisco składały się z tworzenia dźwięków „domowej roboty”. Z czasem artystka rozwinęła swój muzyczny warsztat. Niezwykle szerokie spektrum dźwięków, tkwiące dotychczas w jej wyobraźni, zaczęła kreować przy pomocy wielu różnych syntezatorów, które zgromadziła w swoim mieszkaniu. Inspirował ją m.in. niemiecki zespół Tangerine Dream oraz niemiecki kompozytor Klaus Schulze – pionierzy muzyki elektronicznej. „Ujęła mnie przestrzenność i ponadczasowy charakter tej muzyki” – wyznała Strom w jednym z wywiadów. „Ta muzyka nie smuciła ani nie rozrzewniała, lecz prowadziła mnie i inspirowała do dalszych odkryć”.
Ślepota nigdy nie blokowała działalności artystki. Pewnego razu wyznała: „Moja ślepota jest dla mnie znaczącym elementem mojej twórczości”. Opanowanie syntezatorów było pasmem eksperymentów, ponieważ w latach 80., kiedy te instrumenty były stosunkowo nowe, nie zawierały instrukcji obsługi dla osób niewidomych. W rezultacie ślepota artystki paradoksalnie pozytywnie wpłynęła na jej twórczość muzyczną. „W moim odczuciu, prawdopodobnie mój słuch i wewnętrzne wizualizacje rozwinęły się w dużo większym stopniu, niż gdybym nie była niewidoma” – wyznała na początku swojej kariery w jednym z rzadkich wywiadów, jaki udzieliła dla wydawnictwa Eurock. „Co więcej, moja ślepota nie wpłynęła negatywnie na moje czysto techniczne umiejętności obsługi syntezatorów. Nie ma większego problemu z zaprogramowaniem syntezatorów i poszczególnych efektów, a także odpowiedniej rejestracji kompozycji przy jednoczesnym użyciu miksera. Tak naprawdę wolałabym pracować w ciemności” – dodała artystka.
Słuchaj Radia Bezpieczna Podróż
Źródło: nytimes.com
