Terapia poznawczo-behawioralna jest jedną z najskuteczniejszych form leczenia zaburzeń psychicznych. Dzięki niej pacjenci potrafią poradzić sobie z lękami, które przed terapią utrudniały im codzienne funkcjonowanie. Na czym polega ten rodzaj wsparcia? Do kogo jest skierowany? Dlaczego jest tak skuteczny?
Terapia poznawczo-behawioralna – początki
Jedna z najsłynniejszych form terapii została opracowana w latach 60. XX wieku. Amerykański psychiatra Aaron Beck zauważył, że człowiek w toku życia utrwala w sobie konkretne wzorce zachowań. W niektórych sytuacjach nie zawsze są one jednak właściwe. Często popełnianym błędem jest między innymi kopiowanie zachowań innych ludzi. W efekcie reakcje na określone zjawiska stają się rezultatem przyzwyczajeń, a nie faktycznych potrzeb. Tym sposobem dana osoba mimowolnie przestaje obiektywnie oceniać otaczającą ją rzeczywistość. Problem pojawia się, gdy sposób myślenia zaczyna utrudniać jej życie codzienne. Terapia poznawczo-behawioralna stosowana jest u pacjentów w różnym wieku. Niekiedy do specjalistów trafiają dzieci w wieku trzech lat! Cały proces terapii obejmuje okres nie dłuższy, niż sześć miesięcy. Spotkania odbywają się średnio raz na dwa tygodnie. Jedna sesja terapeutyczna zwykle trwa od 30 do 60 minut. Terapeuta indywidualnie dobiera techniki, dzięki którym pacjent zaczyna samodzielnie radzić sobie ze swoimi trudnościami.
Terapia poznawczo-behawioralna – dla kogo?
W wielu przypadkach do gabinetów psychoterapeutów trafiają dorośli pacjenci, u których wyżej wspomniany system przekonań zostaje nabyty już we wczesnym dzieciństwie. Dlatego śmiało można stwierdzić, że terapia poznawczo-behawioralna skierowana jest do każdego, kto nie potrafi uporać się ze skutkami trudnych zdarzeń z przeszłości. Doświadczenia terapeutów potwierdzają, że ta forma terapii skuteczna jest w przypadku takich problemów jak: zaburzenia lękowe, depresja, uzależnienia, bezsenność czy niskie poczucie własnej wartości. Problemy psychiczne, jak już wyżej wspomnieliśmy, mają wpływ na funkcjonowanie w życiu codziennym. Tym samym oddziałują na relacje interpersonalne. W przypadku terapii poznawczo-behawioralnej należy zdawać sobie sprawę, że nie zawsze dana wizyta będzie przebiegać według wcześniejszych oczekiwań. Analiza przeszłości często wiąże się z otrzymaniem początkowo trudnych do zaakceptowania komunikatów. Uczestnik terapii musi być przygotowany na włożenie w proces leczenia konkretnej ilości czasu i wysiłku. Dzięki temu jednak w kilka tygodni jest w stanie pokonać problemy, które kumulowały się przez wiele lat.
Terapia poznawczo-behawioralna – inna, niż pozostałe
Tym, co odróżnia tę formę terapii od pozostałych, jest ścisłe zorientowanie na cel. Mimo że przeszłość pacjenta jest zwykle istotnym aspektem, to w całym procesie leczenia stanowi wyłącznie tło. Uczestnik spotkań we współpracy ze specjalistą uczy się, jak obecnie oraz w przyszłości radzić sobie ze swoimi problemami. Same wizyty również nie są spontaniczne, a mają jasno określoną strukturę. Istotne jest pierwsze spotkanie, w którym pacjent określa problemy i cele, które chciałby osiągnąć dzięki regularnym wizytom. Bardzo ważne, by pacjenci potrafili wykorzystywać nabyte umiejętności nie tylko podczas leczenia, ale i po zakończonej terapii.
Foto: Canva.com
Zobacz także: https://bezpiecznapodroz.org/?p=107644&preview=true – Uzależnienie od hazardu – jak leczyć?
