Marzenie o szczupłej sylwetce jest zwykle dobrym przejawem, zwłaszcza, gdy troszczymy się o nasze zdrowie. Niestety spadek wagi może też przerodzić się w obsesje. Kiedy odchudzanie staje się zagrożeniem? Jak leczyć zaburzenia odżywiania?
Kiedy odchudzanie staje się zagrożeniem – problem zaczyna się w głowie
Warto podkreślić, że wszelkiego rodzaju zaburzenia odżywiania zwykle mają podłoże psychiczne. Związane mogą być m.in. z zaniżonym poczuciem własnej wartości, obsesyjną potrzebą kontroli, czy skutkiem przebytej traumy. Ponadto, mimo coraz wyraźniejszej świadomości społecznej, w mediach nadal panuje tzw. kult pięknego ciała. I choć na tego typu wpływy szczególnie narażona jest młodzież w wieku nastoletnim, to i dorośli nierzadko wpadają w zbyt silne kompleksy. Obecnie możemy przeczytać o setkach „cudownych diet”. W pewnym sensie można powiedzieć, że odchudzanie stało się modne. Jak wyżej wspomnieliśmy, zrzucenie wagi ma sens, jeżeli efekt ma mieć kluczową korzyść dla naszego zdrowia. W przeciwnym razie mogą pojawić się problemy. Tymczasem jako otoczenie możemy zaobserwować kilka zachowań, które świadczą o tym, że odchudzanie stało się obsesją. Jednym z nich jest nieustanne stawanie na wadze, czy mierzenie obwodu swojego ciała.
Zachowania, które wzbudzają czujność
Niespełnione oczekiwania i brak widocznych efektów, nawet po krótkim czasie, powodują stany depresyjne i poczucie winy. W efekcie nie potrafimy mierzyć własnych sił na zamiary i posuwamy się do jeszcze bardziej radykalnych rozwiązań. Samo jedzenie przestaje nam sprawiać przyjemność. Powoduje to znacznie gorzej urozmaicony jadłospis, przez co w naszym organizmie zaczyna brakować cennych wartości odżywczych. Im dłużej się odchudzamy, tym bardziej przestajemy się sobie podobać. Odmawiamy sobie nawet najdrobniejszych przyjemności. W zaawansowanym stadium zjedzenie kostki czekolady powoduje u nas ataki paniki. Zaczynamy głodzić się coraz bardziej. Lęk przed dodatkowymi kilogramami odbiera nam racjonalne myślenie. Krótko mówiąc – chęć szczupłej sylwetki staje się ważniejsza od naszego zdrowia. Skupiamy się wyłącznie na wadze, nie zwracając uwagi na nasze otoczenie. Sukcesem jest, gdy sami będziemy w stanie w porę zauważyć nasz problem. W wielu przypadkach dochodzi jednak co niemal całkowitej utraty kontroli nad życiem.
Kiedy odchudzanie staje się zagrożeniem – tragiczne skutki
Typowym zachowaniem jest również częsta zmiana diety. Zwłaszcza, gdy po krótkim czasie brakuje zadowalających efektów. Oczywiście w tym wypadku jesteśmy gotowi na jeszcze bardziej radykalne rozwiązania. Jednymi z najczęściej omawianych, tragicznych skutków zaburzeń odżywiania są anoreksja i bulimia. W przypadku anoreksji osoba zmagająca się z nią nieustannie się głodzi. Co więcej, nawet najmniejszy kęs powoduje długotrwałe poczucie winy. Osoby zmagające się z anoreksją w większości przypadków pragną w ten sposób odzyskać poczucie kontroli. Inaczej jest w przypadku bulimii, która inaczej potocznie określana jest jako „zjadanie emocji”. Osoby cierpiące na bulimię przyjmują ogromne ilości jedzenia. Następnie fizycznie lub za pomocą środków farmakologicznych wywołują wymioty, chcąc pozbyć się ten sposób dodatkowych kilogramów, a co za tym idzie – wyrzutów sumienia. Z kolei napadowym jedzeniem starają się łagodzić swój stres. Zarówno anoreksja, jak i bulimia sieją ogromne spustoszenie zarówno w ciele, jak i w psychice.
Leczenie zaburzeń odżywiania
Kiedy odchudzanie staje się zagrożeniem należy niezwłocznie udać się po pomoc. W tym wypadku jednak ważna będzie nie tylko konsultacja z dietetykiem. W wielu przypadkach skutki zaburzeń odżywiania są tak duże, że niezbędna jest hospitalizacja. Pamiętajmy jednak, że większość tego typu problemów zaczyna się w głowie. Dlatego niezbędne będzie również wsparcie psychiatry i psychoterapeuty. Niestety leczenie w takich sytuacjach bywa bardzo trudne, gdyż sami zainteresowani często nie dostrzegają w sobie problemu. Co więcej, ewentualną zmianę sytuacji postrzegają jako pewnego rodzaju utratę kontroli. Osoba obsesyjnie odchudzająca się w jest pewnym sensie jak człowiek uzależniony, np. od alkoholu. W związku z tym coraz bardziej zaczyna oddalać się, nawet od najbliższego otoczenia. Co więcej, to właśnie bliscy jako pierwsi zauważają, że staje się wręcz „nie do poznania”. W tej sytuacji wsparcie najbliższej rodziny również może być kluczowe w procesie terapii.
Kiedy odchudzanie staje się zagrożeniem – profilaktyka
Takim problemom można też zapobiegać. Tu kluczowa okazuje się rozmowa m.in. o zaniżonym poczuciu własnej wartości. Takie dyskusje są też szczególnie ważne w przypadku nastolatków w okresie dojrzewania. Osoby z najbliższego otoczenie powinny również nie bać się reagować, gdy zaczynają dostrzegać niepokojące sygnały. Warto wówczas wytłumaczyć, jak tragiczne skutki mogą mieć zaburzenia odżywiania. Trudy terapii łatwiej przechodzi się z kimś bliskim niż w pojedynkę. Jak widzimy zwykłe odchudzanie może bowiem stać się prawdziwym dramatem nie tylko dla konkretnej osoby, ale i jej najbliższego otoczenia.
Przeczytaj także: Coraz więcej otyłych dzieci
