O cukrzycy powiedziano wiele, ale czy na pewno wszystko? Jakie mogą być jej nietypowe objawy? Czy leczenie rzeczywiście musi wiązać się z wieloma wyrzeczeniami? Cukrzyca – to warto wiedzieć!
Cukrzyca – to warto wiedzieć – nietypowe symptomy!
Niestety wiele początkowych objawów może sugerować nam zupełnie inne dolegliwości. Jednym z takich symptomów jest częste oddawanie moczu, które oczywiście przypisujemy dolegliwościom dróg moczowych. Kolejny to przyrost lub utrata wagi. W tym wypadku uzależnione jest to od typu cukrzycy. Przy typie pierwszym nasz organizm zaczyna „zjadać” dodatkowe zapasy tłuszczu i kalorii, przez co nadmiernie chudniemy. Z kolei przy cukrzycy typu 2 bak insuliny w organizmie powoduje niekontrolowane napady głodu. Skutkiem jest oczywiście przyrost wagi. Zaczynamy myśleć o wizycie u dermatologa, gdy dokucza nam świąd skóry. Tymczasem może być to objaw związany z infekcjami dróg moczowych związany z cukrzycą. Jeszcze innym, nietypowym objawem może być mrowienie i drętwienie kończyn. W przypadku skaleczenia nasze rany goją się dużo gorzej. Cukrzyca mocno wpływa na układ trawienny, dlatego jednym z początkowych objawów mogą być również zaparcia. Osłabiony jest też układ odpornościowy.
Nieświeży oddech a cukrzyca? To jest możliwe
Uczucie zmęczenia to symptom, który, choć bardziej kojarzony jest cukrzycą, to jednak nadal bywa często bagatelizowany. Dlatego jest tak ważne, by w momencie pojawienia się go w naszej głowie zapaliła się tzw. czerwona lampka. O tym, jak to jest ważne powiedział nam Franciszek Oczkowski, który od dziecka zmaga się z cukrzycą typu pierwszego. „Byłem wtedy mały. Pamiętam, że ciągle chciało mi się pić i spać i, że mama ciągle wysyłała mnie do łazienki, żebym umył zęby. Pamiętam też, jak babcia kazała mi się zważyć, powiedziała, że schudłem. Zapakowała mnie do samochodu i pojechaliśmy do przychodni. Pani doktor popatrzyła na mnie, podeszła, żeby mnie zbadać i powiedziała, że czuć aceton z moich ust. Potem powiedziano mi, że mam cukrzycę. Nie wiedziałem, o co chodzi, myślałem, że zaraz się wyleczę i pójdę do domu”. Dziś Franciszek jest już dorastającym nastolatkiem.
Cukrzyca – to warto wiedzieć – pełna świadomość
Mówiąc o cukrzycy społeczeństwo nadal wrzucają ją do przysłowiowego, wspólnego worka. Bardzo ważne jednak, by nauczyć się rozróżniać poszczególne jej typy. I tak cukrzyca typu pierwszego jest nazywana cukrzycą młodzieńczą, gdyż zazwyczaj pojawia się we wczesnych latach życia. Wówczas organizm zaczyna traktować insulinę jak komórki obce zaczynając ją niszczyć. Jednym z błędnych przekonań względem cukrzycy typu pierwszego jest to, że nie powstaje ona pod wpływem niewłaściwej diety. Inaczej jest przy cukrzycy typu drugiego, gdzie nadwaga niesie ogromne ryzyko pojawienia się tej choroby. Wszystko przez to, że organizm nie jest w stanie samodzielnie wytwarzać odpowiedniej ilości insuliny. Dlatego w grupie ryzyka znajdują się m.in. sportowcy podnoszący ciężary, którzy nagle przestają trenować.
Jak wygląda leczenie?
Przy cukrzycy typu pierwszego zawsze trzeba stosować insulinę! Jak wiemy, leczenie tej dolegliwości opiera się przede wszystkim na prawidłowej diecie. Jest ona jednak nieco inna niż przy typowym odchudzaniu. W przypadku nadwagi przy cukrzycy aktywność fizyczna nie jest zabroniona. Zdrowy, dostosowany ruch przynosi bowiem wiele korzyści. Pamiętajmy jednak, że gdy w organizmie stężenie glukozy jest zbyt wysokie, to żadne ćwiczenia fizyczne tego nie zmienią. „Dr Johnnny Ludvigsson ze Szwecji na nowo zdefiniował trzy zasadnicze punkty leczenia cukrzycy jako: insulina, miłość i opieka. Te trzy cele zbiegają się z poglądem Kliniki Diabetologii Centrum Zdrowia Dziecka, gdzie od lat się leczę, choć to prawie 300 km od Torunia. Moja mama mówi, że cukrzyca typu 1 to choroba z niedoboru i rzeczą naturalną jest dostarczanie tego, czego brakuje, np. insuliny. Miłość i opieka są potrzebne każdemu dziecku”. – podkreśla Franciszek Oczkowski.
Cukrzyca – to warto wiedzieć – wyrzeczenia
Jak wyżej wspomnieliśmy, cukrzyca typu pierwszego diagnozowana jest u dzieci. Dlatego szczególnie na początku najmłodszym jest trudno zrozumieć, że nie muszą stosować się do innych zasad. Franciszek Oczkowski przyznaje, że trudno jest żyć z cukrzycą całą dobę. Ponadto w życiu zdarzają się takie momenty jak urodziny kolegi, czy szkolna wycieczka, na której trudniej jest pilnować ustalonych w domu zasad. Wówczas w takich, pojedynczych sytuacjach można zaakceptować wyższe stężenie glikemii. Ważne jednak, by nie wpływało ono na nasze samopoczucie. Ponadto wiele osób woli mieć wyższy poziom, np. przed stresującymi sytuacjami. W tym wypadku najważniejsze, by nie dopuścić do nadmiernego spadku cukru, który staje się zagrożeniem dla życia.
Cukrzyca to nie żarty, ale też nie wyrok
Cukrzyca – to warto wiedzieć, zanim udamy się do lekarza. Przede wszystkim nie bagatelizujmy początkowych objawów. Życie z cukrzycą nie jest łatwe, jednak jeśli będziemy trzymać się kilku podstawowych reguł, to nie będziemy musieli rezygnować z wielu przyjemności. Po pierwsze ważne, by nie załamywać się po diagnozie. Kolejny krok to dobre poznanie tej choroby oraz reakcji naszego organizmu. „Każdy z nas miał takie chwile, kiedy wszystko „brało w łeb”, bo nie wiadomo dlaczego glikemia była ciągle za wysoka albo za niska, a ty czułeś się źle. Weź to na spokój. Oczywiście badaj cukier, żeby zapobiec ryzyku hipoglikemii, ale zaakceptuj swoją chorobę i naucz się z nią żyć. Jak tylko poznasz swoją cukrzycę lepiej, te gorsze chwile będą zdarzać się coraz rzadziej i nie będą takie trudne”. – podsumowuje Franciszek Oczkowski.
Przeczytaj także: Cukrzyca typu 2 i aktywność fizyczna
