Robur czyli ciężarówka i autobus w potrzebie ludziom
pojazd który teraz jest rzadko spotykany i który wyrósł już na klasyka, ciężarówka z NRD Robur
Robur – prace na pojazdem
Potrzeby Niemiec wschodnich na samochód ciężarowy były tak samo podobne do potrzeb między innymi Polski Ludowej. Dlatego też w roku 1957, powstał prototyp LO 2500 w wersji autobus. Wiosną 1961 roku na Targach Lipskich odbył się debiut Robura LO 2500. Jeszcze w tym samym roku rozpoczęła się produkcja seryjna samochodu. Pojazd ten jednocześnie był następcą przestarzałego już modelu Robur Garant 30K/32.
Nowy Robur charakteryzował się przede wszystkim nowoczesną jak na tamte czasy stylistyką kabiny. Wyróżniał się chłodzonym powietrzem silnikiem R4 o pojemności 3,3 l oraz mocy 70 KM i ładownością do 2,5 tony. Skonstruowano też wersję z napędem 4×4 o ładowności 1,8 tony, która otrzymała oznaczenie LO 1800A. Wprowadzając ten model do produkcji w latach 1964-1973 powstało około 2 tysięcy egzemplarzy z silnikiem Diesla.
W 1968 roku nastąpiła pierwsza modernizacja Roburów, która objęła nową atrapę wlotu powietrza oraz nowe oznaczenia LO 2501 i LO 1801A. Specjalne wersje terenowe przeznaczone były dla Nationale Volksarmee czyli wojska i straży granicznej – Grenztruppen der DDR.
W 1974 roku pojawił się model o ładowności do 3 ton, oznaczony jako LO 3000, z kolei wersja terenowa otrzymała oznaczenie LO 2002A. Model 2002 produkowano w latach 1973-1990 przede wszystkim z przeznaczeniem dla armii NRD w wersji: skrzyniowej, wozu sztabowego oraz zdejmowanego kontenera sanitarnego.
Robur – Rok 1982 i silnik Diesla
Jesienią 1982 roku Robur zyskał nowy silnik wysokoprężny, chłodzony powietrzem. Wtedy też modele z silnikiem Diesla otrzymały oznaczenia LD 3001 i LD 3002, które charakteryzowały się przede wszystkim powiększonym rozstawem osi. Na rynek eksportowy do krajów zamorskich trafiały wersje Safari czyli modele z klimatyzowaną kabiną. W latach 1972 – 1979 trwały prace we współpracy z Automobilwerke Ludwigsfelde nad prototypami 0611 i D609, które charakteryzowały się nową, kanciastą kabiną. Jednak z powodów ekonomicznych i politycznych pozostały tylko prototypami.
Robur – Zjednoczenie Niemiec i nieunikniony koniec Robura
Rok 1990, czyli pamiętna data dla wszystkich Niemców – NRD i RFN zjednoczyły się. Jednak dla przemysłu samochodowego NRD oznaczało to koniec, ponieważ na nowym rynku niemieckim Robur był już ewidentnie przestarzałą konstrukcją. Nie od razu zakończono jego produkcję, ponieważ podjęto próbę uratowania go.
Ratunek miał polegać na zastosowaniu silnika Diesla marki Deutz oraz unowocześnieniu kabiny w postaci nowego zderzaka, w które wbudowano światła i kierunkowskazy. Taką wersję oznaczeno LD 3004. Powstała w liczbie około 350 sztuk. Niekorzystna sytuacja zakładów i brak zainteresowania przypieczętowały definitywny koniec produkcji w roku 1991. Od roku 1961 do 1991 powstało około 250 tysięcy egzemplarzy.
Z kolei w 1991 roku Autosan rozpoczął współpracę z IFĄ (Robur-Werke). Współpraca polegała na tym, że strona niemiecka dostarczyła trzy podwozia Robura wraz z układem napędowym czyli 4-cylindrowym silnik Deutza. Sanocka fabryka na tej bazie podwozia wykonała autobus międzymiastowy, towos z 7+1 miejscami siedzącymi oraz furgon 2+1 miejsca. Niekorzystna sytuacja zakładów przerwała tą współpracę…
W 1995 roku powstało Robur-Fahrzeug-Engineering GmbH, które chciało wskrzesić ciężarówki, a 4 lata później powstało drugie takie przedsiębiorstwo o nazwie FBZ GmbH. Jedno i drugie zajmują się modernizowaniem starych Roburów, montując silniki wysokoprężne Deutz, wspomaganie kierownicy czy nowe hamulce.
