Po wojnie w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej próbowano w pierwszej chwili odbudować kraj z ruin gruzu. Kolejnym etapem były odbudowy i budowy nowych zakładów pracy w tym Fabryki Samochodów Osobowych na Żeraniu
Produkcję seryjną Warszawy M20 rozpoczęto 6 listopada 1951 roku. Jednak po 10 latach przyjęto, że sylwetka Warszawy jest anachroniczna, więc postanowiono ją poddać modernizacji – wersję sedan (w późniejszym czasie stworzono wersję kombi w roku 1965).
W 1961 roku skonstruowano oraz zaprezentowano trzy prototypy Warszawy z nadwoziem typu sedan, lecz jak się później okazało były 4 prototypy. Ze względu na ograniczenia finansowe oraz technologiczne, zmiany wprowadzone w nowej wersji ograniczone zostały jedynie do tylnej części nadwozia oraz konstrukcji dachu.
Sylwetka prototypów zaprojektowana została przez inż. Cezarego Nawrota, za prace konstrukcyjne odpowiedzialny był inż. Roman Skwarek, natomiast dokumentacja techniczna opracowana została przez zespół pod kierownictwem inż.Stanisława Łukaszewicza.
Ostateczne prace konstrukcyjne w sierpniu 1964 roku przyniosły wprowadzenie do produkcji Warszawę 203 z silnikiem górnozaworowym S-21 i 204 z dolnozaworowym M-20. Model wyposażono także w inną atrapę chłodnicy, zderzaki, klosze lamp kierunkowskazów oraz panoramiczną, giętą jednoczęściową szybę przednią. Niezależne zawieszenie przednie oparto na wahaczach poprzecznych o różnej długości, sprężynach śrubowych, amortyzatorach teleskopowych oraz drążku stabilizatora poprzecznego. Sztywny tylny most oparto na podłużnych resorach eliptycznych i amortyzatorach ramieniowych, a układ kierowniczy stanowiła przekładnia ślimakowa z podwójną rolką. Natomiast jednoobwodowy układ hamulcowy sterowany był hydraulicznie, na obydwu osiach stosowano hamulce bębnowe.
Zmiany wnętrza pojazdu ograniczone zostały do zastosowania wykonanego z plastiku, czarnego pokrycia górnej części deski rozdzielczej oraz nowej obudowy kolumny kierowniczej. Dwie kanapy pokryto skajem i tkaniną. Zapewniały one wysoki komfort podróży.
