Historia znaków drogowych jest znacznie dłuższa, niż mogłoby się wydawać! Czy wiedzieliście, że towarzyszą one ludziom nie od dziesiątek, lecz od… tysięcy lat?
Historia znaków drogowych: od starożytności do współczesności
Pierwsze wzmianki na temat zasad poruszania się po drogach pochodzą z Asyrii z VIII w. p.n.e. W tym starożytnym państwie istniała rozwinięta sieć dróg. Pociągało to za sobą potrzebę ustanowienia odpowiednich przepisów drogowych, włącznie z tymi dotyczącymi parkowania pojazdów. W stolicy Asyrii, Niniwie, wydano nawet zakaz postoju przy drodze służącej defiladom. Pewne przepisy wprowadzono również w starożytnym Rzymie. Za czasów Juliusza Cezara na ulicach Wiecznego Miasta ograniczony był ruch kołowy aż do godzin nocnych. Przypuszcza się, że pewien system znaków drogowych istniał również na terenach dzisiejszej Polski jeszcze w czasach pogańskich! Dowodem potwierdzającym tę tezę ma być romański słup drogowy z 1151 r. znajdujący się w Koninie. Co ciekawe, niemal na całym świecie przez setki lat obowiązywał ruch lewostronny. W Europie ruch prawostronny wprowadzono dopiero za czasów Napoleona.
Najstarsze przepisy drogowe
Pierwsze skodyfikowane zasady ruchu drogowego w Europie ustanowiono w 1539 r. we Francji, za czasów króla Franciszka I. Przepisy zakazywały na przykład nadmiernej prędkości, wyprzedzania czy zawracania na ulicy. W 1607 r., wprowadzono również obowiązujący do dziś zakaz wypasania bydła na drogach. Wraz z pojawieniem się pierwszych pojazdów parowych w XVIII wieku, a w następnym stuleciu – tych wyposażonych w silnik gazowy, benzynowy i elektryczny – pojawiły się w Wielkiej Brytanii kolejne przepisy. Dotyczyły m.in ograniczenia prędkości w terenie zabudowanym i w mieście. Co więcej, przed jadącym pojazdem należało nieść czerwoną flagę. Zwłaszcza ten ostatni przepis spowolnił rozwój tych pojazdów. Postępu nie dało się jednak zatrzymać. Odpowiedzią na rozwój motoryzacji były kolejne ograniczenia prędkości i nowe zasady regulujące ruch drogowego. Stopniowo wprowadzano je w Niemczech i we Francji pod koniec XIX i na początku XX wieku.
Data 13 kwietnia 1898 była dla zmotoryzowanych Francuzów bardzo ważna: wprowadzono wtedy ustawę „samochodową”. Był to de facto spis podatków. W dalszych latach wprowadzano ograniczenia prędkości w obszarach zabudowanych i niezabudowanych (odpowiednio 20 i 30 km/h). To wszystko stanowiło zręby pierwszego francuskiego kodeksu drogowego, który został wydany w 1905 r. Dokument zawierał dziesięć artykułów. W następnym roku wprowadzono we Francji obowiązek posiadania prawa jazdy. Wydaje się, że Francja była epicentrum namysłu nad zasadami ruchu drogowego. Prace nad jednolitym, międzynarodowym kodeksem drogowym zaczęto w 1909 roku z inicjatywy francuskiego ministra robót publicznych. W tym celu w Paryżu zebrała się komisja przedstawicieli różnych krajów Europy. Dokument przyjęła większość krajów europejskich. Znajdowały się w nim m.in. przepisy dotyczące oświetlenia pojazdów, tablic rejestracyjnych i oczywiście znaków drogowych.
Słuchaj Radia Bezpieczna Podróż
Źródło: www.pzir.pl
