Auto z historią – Zastava 1100p – „Ruda Zośka”
Zastava 1100p – kompaktowy samochód osobowy montowany w Polsce w Fabryce Samochodów Osobowych w latach 1973 – 1983. Właściwie montowany to też duże słowo, ponieważ w Polsce montowano znaczek, zderzaki i tabliczki znamionowe. Oryginalny model nosił oznaczenie „101” i był produkowany od 1971 aż do … 2008 roku. 101-ek wyprodukowano ponad milion egzemplarzy, a z zakładów FSO wypuszczono 58541 egzemplarzy. Model ten miał pozwolić na rozwój i poszerzenie oferty polskich zakładów. Na Zastavę zdecydowano się ze względu na dobrą dotychczasową współpracę z Jugosławią, opartą na produkcji podzespołów. W Polsce była również do wyboru wersja 3-drzwiowa o nazwie 1100 Mediteran. Miała ona względem wersji podstawowej dłuższe drzwi i tapicerkę z bliźniaczego modelu – Fiata 128. Co ciekawe do 3-drzwiowych wersji w Kielcach był tłoczony bok Zastavy, który odsyłano do Jugosławii skąd wracał gotowy samochód.
Zastava 1100p – niewielki wybór wersji
Klienci decydujący się na Zastavę 1100p mieli do wyboru tylko silnik o pojemności 1,1 litra. Prędkość maksymalna podawana przez producenta to 135km/h, a przyśpieszenie miało nie przekraczać 20 sekund do setki. Katalogowe spalanie było na poziomie około 9,6 litra. Moc maksymalna osiągana przy 6000 obrotów na minutę wynosiła 55KM. W Zastavach były również montowane silniki 1300 które były przeznaczone dla milicji i bardziej zasłużonych partii. Gdzie szukać w takim razie różnic szukając używanego egzemplarza? Po 5 latach produkcji Zastava przeszła facelifting. Pierwsza seria miała czerwone znaczki, inną klapkę wlewu i metalizowany grill. W drugiej serii montowano już zwykłe znaczki, a atrapę chłodnicy zamieniono na pół metalizowaną. Kolejna wersja miała już zwykłą atrapę i głównie takie wersje zjeżdżały do Polski. Kolejne zmiany w modelu miały na celu redukcję i usuwanie kosztów. Zmiana tapicerki, deski rozdzielczej, popielniczki, lusterek bocznych i atrapy deski rozdzielczej z drewnianej na czarną. Zrezygnowano również z uszczelki szyby przedniej. Produkcje silników i podzespołów przeniesiono z Włoch do Jugosławii. I tak z roku na rok, tnąc koszty jakość samochodów się obniżała. Także w tym przypadku można założyć, że im straszy egzemplarz tym będzie lepiej wykończony.
