Skoda 100 – czeska robota
Nasi południowi sąsiedzi czyli Czesi od zawsze mieli więcej szczęścia do motoryzacji od nas. Przede wszystkim z tego względu, że pomimo różnych perturbacji ich samochody pod marką Skoda przetrwały do dzisiaj. Choć mówiąc o czeskiej motoryzacji nie należy pomijać także innych marek takich jak chociażby Tatra. Jednak to Skoda jest dziś bardzo mocnym graczem na europejskim rynku motoryzacyjnym. Sporo w tym zasługi Volkswagena, ale pomimo tego to Czesi mogą dziś powiedzieć, że mają własną, popularną markę motoryzacyjną. Wspominając auta produkcji naszego południowego sąsiada trzeba wspomnieć o kilku modelach. Jednym z nich była właśnie Skoda 100.
Skoda 100/110 był to pojazd osobowy, który z założenia miał być dostępny dla szerokiego grona odbiorców. Auto było produkowane w latach 1969 – 1976 czyli dokładnie przez siedem lat. Za wytwarzanie modelu odpowiedzialne były zakłady Skody w Mlada Boleslav. Przez cały okres produkcji powstało łącznie 1 079 708 egzemplarzy Skody 100 oraz 110. Obie odmiany poza nazewnictwem różniły się przede wszystkim tym, że w modelu 110 zastosowano nieco mocniejszy silnik w porównaniu do standardowej odmiany. Pisząc o Skodzie 100 należy wspomnieć o kilku charakterystycznych elementach tego projektu. NA uwagę zasługuje umieszczenie silnika z tyłu samochodu. Jednak to nie jedyne ciekawostki. Więcej o nich wspomnimy nieco niżej w naszym artykule. Pewne jest jednak to, że Skoda 100 dość mocno wpisała się w historię czeskiej motoryzacji.
Skoda 100 – tak wyglądały początki
Za oficjalny rok premiery uznaje się rok 1969. Właśnie wtedy nowa czeska konstrukcja po raz pierwszy ujrzała oficjalnie światło dzienne. Tworząc nowy projekt konstruktorzy postanowili wykorzystać wiele elementów z poprzedniego modelu, czyli Skody 1000 MB. Z racji na różnego typu problemy trapiące poprzedniczkę Skody 100, złośliwcy zwykli przezywać ją Skodą 1000 małych błędów. W przypadku nowszej odmiany tak wiele negatywnych opinii już nie było. W nowej konstrukcji wykorzystano szereg podzespołów z poprzedniego modelu. Główną cechą wspólną była koncepcja umiejscowienia niedużego silnika z tyłu, centralnie nad tylną osią. Jednostka była umieszczona podłużnie. Tak jak w poprzedniku miała pojemność jednego litra.
Nawiązań do poprzedniczki, czyli Skody 1000 MB było jednak więcej. W obu projektach wykorzystano szereg wspólnych podzespołów, które mogły być stosowane zamiennie. W obu projektach można także dopatrzeć się podobieństw stylistycznych. Szczególnie jeśli spojrzymy na boczą część nadwozia. Nieco odmienna od Skody 1000 MB była odmiana 110. Tak jak wspominaliśmy byłą ona wyposażona w mocniejszy silnik o pojemności 1107 centymetrów sześciennych. Mocniejsza wersja byłą także lepiej wyposażona w porównaniu do standardowej odmiany. Klient miał do wyboru wersję Lux oznaczoną jako L, oraz odmianę Super Lux czyli SL. W zależności od konkretnej wersji moc silnika wahała się w przedziale od 48 do 52 koni mechanicznych.
Skoda 100 – krótki epizod rajdowy
Skoda 100 oraz 110 w swojej historii miały także rozdział sportowy. Dotyczył on zarówno motorsportu jak i rajdów samochodowych. Odmiana typowo rajdowa nosiła oznaczenie 110 L Rallye i powstawała na bazie modelu 110. Także na bazie odmiany 110 powstawały inne sportowe wersje takie jak 120 S czy kultowa wręcz odmiana 130 RS. Obie odmiany w znacznym stopniu odróżniały się od seryjnego modelu. Widać to nie tylko w stylistyce, ale także jeżeli spojrzymy na parametry techniczne i zastosowane rozwiązania konstrukcyjne. Były to odmiany typowo sportowo-wyczynowe. Byłą to także limitowana produkcja świadcząca o wyjątkowości odmian 120 S oraz 130 RS.
Skoda 120 S powstawała od roku 1971 do roku 1974. Odmiana ta byłą przede wszystkim przystosowana do udziału w rajdach samochodowych, Seryjnie pod maską znajdował się silnik o pojemności 1172 centymetrów sześciennych i mocy około 64 koni mechanicznych. Jednak na potrzeby motorsportu moc silnika zwiększano nawet do 120 koni mechanicznych. Odmiana ta jest bardzo limitowana, ponieważ powstało zaledwie sto egzemplarzy 120 S. Natomiast Skoda 130 RS cechowała się nadwoziem typu coupe i była produkowana od roku 1977 do roku 1982. Pod jej maską lądował silnik o pojemności 1107 centymetrów i mocy około 52 koni mechanicznych. Auto rozpędzało się do 145 kilometrów na godzinę, co w tamtym okresie było wynikiem zadowalającym.
Skoda 100 – kolejne lata, kolejne modernizacje
Pierwsze modernizacje zdecydowano się wprowadzić w roku 1972, czyli dokładnie trzy lata po rozpoczęciu produkcji. Choć nie były one bardzo radykalne to w kilku aspektach pozwoliły usprawnić samochód. Miało to na celu przede wszystkim podniesienie komfortu użytkowania, ale także dostosowanie Skody do zmieniających się trendów stylistycznych. Choć wprowadzone zmiany nie były duże, to w pewnym sensie odświeżyły cały model. Zmiany te dotyczyły zarówno odmiany 100 jak też 110. Do większych zmian należy zaliczyć także wprowadzenie do oferty całkiem nowej odmiany z nadwoziem typu coupe o którym wspomnimy nieco niżej. Jeśli chodzi o podstawowe modele to zmiany te nie były już tak radykalne, aczkolwiek dało się je zauważyć.
Jeśli chodzi o stylistykę to mówimy tutaj o naprawdę delikatnych zmianach. Dotyczyły one zarówno Skody 100 jak i 110. W celu odświeżenia nadwozia producent zdecydował się na prosty, ale także skuteczny zabieg polegający na zastosowaniu klamek kasetowych. Zdecydowano się na tę zmianę w celu dostosowania auta do ówczesnych trendów motoryzacyjnych. Zmiany dotyczyły także wnętrza co bezpośrednio przełożyło się na komfort podróżowania. Chodziło przede wszystkim o poprawę poziomu przewietrzania wnętra. Z racji umiejscowionego z tyłu silnika w kabinie robiło się dość duszno. Problem ten nieco zniwelowano poprzez zamontowanie w tylnym słupku specjalnego wywietrznika. Zabieg ten był dość prosty, ale jednocześnie skuteczny.
Skoda 100 – poszukiwana odmiana z nadwoziem typu coupe
Skoda 110 R Coupe po raz pierwszy światło dzienne ujrzała w 1970 roku. Za projekt odpowiedzialna była filia czeskiego producenta w miejscowości Kvasiny. Oficjalna premiera odbyła się między 5 a 14 września 1970 roku na targach motoryzacyjnych w Brnie. Dwudrzwiowa usportowiona odmiana produkowana była przeszło przez dziesięć lat do roku 1980. Oznacza to, że dwudrzwiowa wersja byłą produkowana znacznie dłużej od standardowej odmiany 100 oraz 110. Auto konstrukcyjnie w niewielkim stopniu różniło się od podstawowej wersji. To co odróżniało obie odmiany to przede wszystkim wygląd nadwozia. I to właśnie tutaj należy upatrywać się największych zmian konstrukcyjnych.
Różnice jakie pojawiły się w nadwoziu poza liczbą drzwi to przede wszystkim szerszy chromowany pas pomiędzy reflektorami. W celu ułatwienia wsiadania na tylną kanapę zastosowano dużo szersze drzwi w porównaniu do standardowej odmiany. Obniżono także zawieszenie o cztery centymetry. We wnętrzu zastosowano mniejsze koło kierownicy co miało na celu podkreślić sportowy charakter auta. Niestety pod maskę trafił identyczny silnik co w wersji sedan. Miał on dokładnie taką samą moc. Jeżeli dodamy, że odmiana coupe była nieco cięższa od sedana to śmiało można zaryzykować stwierdzenie, że usportowiona wersja nie byłą szybsza od pierwowzoru. W tym wypadku chodziło przede wszystkim o bardziej rasową stylistykę.
