Taniec towarzyski osób niepełnosprawnych jest doskonałym połączeniem zabawy, rehabilitacji i sportu. Daje poczucie szczęścia, bo wraz z wysiłkiem zwiększa się produkcja endorfin, co korzystnie wpływa na nasze samopoczucie. Wpływa pozytywnie na każdy aspekt naszego życia – zaczynając od ogólnej poprawy stanu zdrowia, na smukłej sylwetce kończąc.
Tańcząc wzmacniamy mięśnie, rozciągając je równocześnie. Ponadto poprawiamy koordynację ruchową i równowagę. Zachowujemy ładniejszą postawę, ale także wzmacniamy serce, poprawiamy wydolność oddechową i obniżamy ciśnienie krwi. Taniec ma korzystny wpływ na osoby zmagające się z depresją, zwiększa pewność siebie i pozytywnie wpływa na życie towarzyskie.
Taniec towarzyski osób niepełnosprawnych – Historia
Ten rodzaj sportu, czyli taniec towarzyski osób niepełnosprawnych, jest stosunkowo młodą dyscypliną. Sięga roku 1977, kiedy to odbyły się pierwsze oficjalne zawody międzynarodowe w Szwecji. Natomiast pierwsze mistrzostwa świata w tańcach na wózkach miały miejsce w Japonii w 1998 roku. Prekursorami tej dyscypliny są Szwecja, Holandia, Niemcy, Norwegia i Japonia. W Polsce początki tańca osób niepełnosprawnych sięgają roku 1996, kiedy to powstał pierwszy klub tańca integracyjnego – Stowarzyszenie Rehabilitacji Tańca Integracyjnego Osób Niepełnosprawnych” Swing – Duet”. Drugim klubem, który zrzeszał w swoich szeregach osoby tańczące na wózkach była formacja” Nasz Styl”. Tancerze uczestniczą w letnich i zimowych obozach szkoleniowych, gdzie szlifują swoje umiejętności taneczne, pod okiem doświadczonych instruktorów. Zdobyte umiejętności prezentują później podczas pokazów tanecznych i zawodów sportowych. Pierwsze osiągnięcia na arenie międzynarodowej miały miejsce w Mistrzostwach Europy w 1999 roku w Atenach. Wówczas, to reprezentacja Polski zdobyła 4 medale i dwa tytuły Mistrzów Świata. Od tego czasu we wszystkich największych imprezach na świecie, nasi tancerze są zdecydowanymi faworytami.
Taniec towarzyski osób niepełnosprawnych – od czego zacząć?
Bawić się przy muzyce, tańcząc, lubi chyba każdy z nas, bez względu na wiek, wykształcenie czy też sprawność fizyczną. Wiadomo, jednym wychodzi to lepiej, innym trochę gorzej, ale nie to jest najważniejsze. Ważne aby czerpać z tego radość, przyjemność i zabawę. Taniec osób niepełnosprawnych niczym nie odbiega od tańca osób w pełni sprawnych. Może być na poziomie zawodowym, towarzyskim, bądź też początkującym. Osoba niepełnosprawna decydując się na swoją przygodę z tańcem może liczyć jedynie na same korzyści. Przede wszystkim taniec spełnia rolę korekcyjną, kształtuje poprawną postawę ciała, ułatwia przemieszczanie się, pobudza wyobraźnię i stymuluje muzykalność. Od czego więc zacząć?
Najlepszym rozwiązaniem będzie zapisanie się na zajęcia taneczne do grupy, która specjalizuje się w pracy z osobami niepełnosprawnymi. Treningi są zazwyczaj zajęciami tanecznymi i formą terapii. Zaczynają się od typowej rozgrzewki każdej partii naszego ciała. Następnie przechodzi się do nauki układów tanecznych. W niektórych tańcach wykorzystywane są różne akcesoria, jak chusty, czy pompony. Na koniec zajęć zazwyczaj odbywają się zajęcia relaksacyjne, przy odpowiedniej muzyce, gdzie nasze ciało odpoczywa i regeneruje się. Po treningu warto zawsze przećwiczyć wszystkie układy w domu, w celu utrwalenia ruchów. Jeśli pokochamy taniec, warto może pomyśleć nad profesjonalnym podejściem do zagadnienia i spróbować tańca towarzyskiego dla osób niepełnosprawnych. Na terenie Polski istnieje wiele szkól, które prowadzą takie zajęcia.
Taniec towarzyski osób niepełnosprawnych – Mistrzostwa Europy
Historia tańca towarzyskiego osób niepełnosprawnych sięga roku 1998, kiedy to po raz pierwszy uznano ją za dyscyplinę sportową. Od tego czasu odbywają się krajowe i międzynarodowe zawody „combi” rozgrywane w dwóch stylach tanecznych: standardowym i latynoamerykańskim. Do standardu zalicza się: walc angielski, tango, walc wiedeński. Styl latynoamerykański to: samba, cha-cha, rumba, paso doble, jive. Ze względu na sprawność zawodników wyróżniamy dwie podstawowe klasy taneczne:
– klasa I – osoby o mniejszej sprawności fizycznej( zazwyczaj z porażeniem czterokończynowym)
– klasa II – osoby o większej sprawności fizycznej (poruszające się o kulach lub korzystające z protez kończyn dolnych) W obu tych klasach, pary mogą startować w układach: combi – jeden z tancerzy jest osobą sprawną, drugi zaś porusza się na wózku; duo – dwoje tancerzy porusza się na wózkach. Sędziowie, oceniając tancerzy biorą pod uwagę takie same kryteria jak u par w pełni sprawnych. Zaliczamy tu poczucie rytmu, technikę, charakter tańca, choreografię, prezencję i ogólne wrażenie. Występy podczas zawodów są niezapomnianym przeżyciem dla występujących par, jak i dla publiczności. Odbywały się co roku w Łomiankach, jednak w ostatnich latach przez pandemię zostały zawieszone. Na ostatnich zawodach w 2018 roku najlepsi okazali się Nadine Kinczel i Paweł Karpiński w tańcach latynoamerykańskich. Zawody organizowane są pod auspicjami Międzynarodowego Komitetu Paraolimpijskiego i Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego.
Foto :https://www.canva.com/
Słuchaj Radia Bezpieczna Podróż !
Przeczytaj także :Żeglarstwo bez barier i ograniczeń
