Gdy w 1956 roku Wielka Brytania i USA, odmówiły Egiptowi udziału w finansowaniu budowy Wielkiej Tamy w Asuanie, nikt nie przewidział jakie będą tego konsekwencje. Prezydent Egiptu Naser ogłosił w dniu 26 lipca 1956 nacjonalizację Towarzystwa Kanału Sueskiego (akcje towarzystwa należały do Francuzów i Brytyjczyków), a decyzja ta doprowadziła do wybuchu kryzysu sueskiego i wojny. Wielka Brytania straciła wpływy w regionie oraz dostęp do ropy naftowej. Mini Morris – narodziny brytyjskiego malucha
Mini Morris – narodziny brytyjskiego malucha – jak do tego doszło
Po utracie przez Brytyjczyków nieograniczonego dostępu do ropy naftowej okazało się, że zaszła konieczność opracowania angielskiego, małego i ekonomicznego samochodu. W BMC (British Motor Corporation) opracowano założenia, które miał spełniać nowy samochód. Przede wszystkim gabaryty, maksymalna długość to 3 m, szerokość i wysokość ok. 1,2 m. Kabina mająca pomieścić 4 osoby, powinna mieć długość nie mniejszą niż 1,8 m. Ze względów ekonomicznych, w nowej konstrukcji miał się pojawić już produkowany silnik. Szef zespołu projektowego Alec Issigonis opracował kilka propozycji, lecz wybrał opcję maleńkiego, miejskiego samochodu. Stosunkowo szybko, bo już w lipcu 1957 roku, został zaprezentowany prototyp o nazwie kodowej XC9003, który uzyskał odgórną akceptację.
Mocno okrojone gabaryty „malucha” wymusiły na konstruktorach sporej inwencji. Aby zapewnić kabinie zakładane wymiary, czterocylindrowy silnik umieszczono poprzecznie z przodu, natomiast chłodnicę cieczy zamontowano z boku zamiast przed silnikiem. Aby było jeszcze oszczędniej, nie ukryto zawiasów w drzwiach lecz „wystawiono je na widok publiczny”. Początkowo przyjęty przez kierowców sceptycznie, okazał się rynkowym hitem. W jego wypadku, ciężko jest napisać coś o bezpieczeństwie podróżujących brytyjskim maluchem pasażerów. Wyposażenie było mniej niż spartańskie, ale malutki silnik spalający średnio 6,5 l benzyny na 100 km, przyczynił się do wzrostu popularności MINI.
Mini Morris Minor oraz Austin Seven
To pierwsze Mini zostało wprowadzone na rynek w sierpniu 1959 roku i było dostępne jako Morris (Morris Mini Minor) lub jako Austin (Austin Seven). Chociaż oba samochody były zasadniczo tym samym modelem, każdy z nich miał własną plakietkę i indywidualne przednie kratki. Te dwudrzwiowe, czteroosobowe sedany były napędzane silnikiem BMC serii A o pojemności 848 ccm, montowanym poprzecznie z przodu i napędzającym przednie koła za pośrednictwem zintegrowanej skrzyni biegów umieszczonej w odlewie miski olejowej silnika. Dostępny był również luksusowy model Mini, który zawierał otwierane przednie tylne i szyby na zawiasach oraz regulowane przednie siedzenie pasażera.
W 1960 roku do gamy dołączyła wersja kombi (Morris Mini Traveller lub Austin Mini Countryman), a w 1961 roku pojawiła się wersja pick-up. W trakcie produkcji nadal wprowadzano drobne zmiany, w tym zamontowanie tablicy rozdzielczej o trzech szerokościach do wersji deluxe, ulepszone wentylatory chłodzące, a przede wszystkim w 1964 roku zawieszenie z gumowym stożkiem zostało zastąpione systemem Hydrolastic, stosowanym w samochodach z serii BMC 1100. Automatyczna wersja Mini pojawiła się w 1965 roku. Mk 1 Mini został zastąpiony przez Mk II w 1967 roku.
Dane techniczne – MINI 850 Mk 1
Model – MINI 850 Mk 1 | |
Lata produkcji | 1959 ÷ 1967 |
Nadwozie | 2-drzwiowy sedan, nadwozie stalowe, zamontowane na stalowych przednich i tylnych ramach pomocniczych |
Długość | 3054 mm |
Szerokość | 1410 mm |
Wysokość | 1346 mm |
Rozstaw osi | 2038 mm |
Masa własna | 626 kg |
Silnik | BMC serii A, rzędowy, 4-cylindrowy, montowany poprzecznie |
Paliwo | Benzyna |
Zasilanie | Gaźnik |
Pojemność skokowa | 848 ccm |
Zawory | 8 |
Średnica tłoka | 62,90 mm |
Skok tłoka | 68,26 mm |
Stopień sprężania | 8,30 |
Moc maksymalna | 34 KM (25 kW) przy 5500 obr/min |
Maksymalny moment obrotowy | 60 Nm przy 5500 obr/min |
Skrzynia biegów | 4-biegowa, manualna |
Napęd | Na przednią oś |
Prędkość maksymalna | 116 km/h |
Przyspieszenie (0÷96 km/h) | 24,90 s |
Polecam ciekawe wideo: Mini Cooper S at the 1964 Rally Monte Carlo
Może cię również zainteresować: FSO Warszawa M20 – “Garbuska” pierwszy powojenny samochód