Na zachodzie, Łada 1500 uchodziła za samochód budżetowy, jednak dla mieszkańców Europy Wschodniej, był to jeden z najbardziej pożądanych pojazdów

WAZ 2101 zrobił wiele dobrego dla motoryzacji z ZSRR, ale dopiero model 2103, na rynkach eksportowych znany jako Łada 1500, w pełni zasłużył na miano przeboju RWPG. Zalety wschodniego średniaka plasowały go wysoko na liście pożądanych samochodów lat 70., ale czy były w stanie przyćmić włoskiego konkurenta – Fiata 125p?

W latach 60., przemysł motoryzacyjny w krajach RWPG nie zaspokajał potrzeb masowego odbiorcy. Miało się to zmienić z chwilą, gdy rozpoczęły się rozmowy na linii ZSRR-Fiat, dotyczące zakupu licencji na nowoczesny samochód ze średniej półki. Nie, nie wynikało to ze zmiany polityki komunistycznych władz na prospołeczną, raczej z chęci pozyskania technologii od zachodnich sąsiadów i zwiększenia wpływów z eksportu. Tak czy inaczej, zyskali wszyscy. Po długich negocjacjach, w 1966 roku zawarta została umowa, na mocy której w ZSRR miał być produkowany Fiat 124.

Łada 1500 – trudne początki

W 1969 roku ukończono budowę potężnego kompleksu produkcyjnego. Pieczę nad narodzinami Wołżańskiej Fabryki Samochodów WAZ sprawował nie kto inny, jak sam licencjodawca. Włosi dostarczyli linię produkcyjną i całe wyposażenie techniczne, a wytypowani przez koncern FIAT-a specjaliści, zajęli się szkoleniem personelu zakładów. Pierwszym modelem, który opuścił bramy nowej fabryki, był WAZ 2101.

Początkowo, średniak z ZSRR wzbudzał niemałe zainteresowanie w całym bloku wschodnim. Nic w tym dziwnego, wraz z rozpoczęciem produkcji „jedynki”, wschodnia motoryzacja została uzbrojona we wcześniej niedostępne technologie. Tylko w pierwszym roku wyprodukowano aż 75 tysięcy samochodów. Bardzo szybko okazało się jednak, że konstrukcja nie jest wolna od wad. Jakość wykonania była mizerna, a silnik – ospały i niezbyt ekonomiczny. Wszystkie te niedogodności miał wyeliminować następca „jedynki” – WAZ 2103.

Produkcja „trioszki” rozpoczęła się w 1972 roku, jednak można powiedzieć, że były to dopiero przymiarki do rozpoczęcia masowej ekspansji. Ze względu na problemy technologiczne, do pierwszej serii trafiła deska rozdzielcza w całości przeniesiona z WAZ-a 2101. Początkowo zrezygnowano też z zespolonych kloszy tylnego oświetlenia. Powód? Dość prozaiczny – problemem okazało się „zmiksowanie” czerwonego i pomarańczowego plastiku w jednym elemencie. Ta seria nie nosiła jeszcze nazwy 2103, a 2101B. Powstało ponad 2 tysiące modeli „przejściowych”, jednak nigdy nie trafiły one na rynek. Cały nakład „zgarnęli” pracownicy zakładów WAZ.

Łada 1500 – luksus ze wschodu

Wszystkie problemy udało się dość szybko zażegnać i w 1973 roku ruszyła produkcja właściwego modelu. Na rynku rosyjskim, WAZ-a 2103 nazywano Żiguli. Wersja eksportowa została „ochrzczona” łatwiejszą do wymówienia nazwą – Łada 1500 lub Lada 1500, zależnie od rynku zbytu.

W porównaniu do poprzednika, zauważalnie zmienił się kształt atrapy chłodnicy. Łada 1500 zyskała też podwójne reflektory i wspomniane wcześniej zespolone lampy tylne. Dzięki tym zabiegom, całość prezentowała się znacznie nowocześniej niż „jedynka”, jednak zmiany nie ograniczały się wyłącznie do kosmetyki. Znacznie więcej działo się pod karoserią.

Samochód został wyposażony w jednostkę o pojemności 1442 ccm (w wersji eksportowej 21035 stosowany był też silnik 1,2 litra z modelu 2101, a w wariancie 21033 – jednostka 1,3 litra). Jak na owe czasy, była to całkiem niezła konstrukcja. Pięć podpór wał, górny wałek rozrządu, dwugardzielowy gaźnik 32 DCR od Webera – na papierze wyglądało to bardzo dobrze i tak samo sprawowało się w praktyce.

Silnik osiągał 75 KM przy 5600 obr./min. Napęd trafiał na koła osi tylnej za pośrednictwem czterobiegowej skrzyni. Przy masie na poziomie 1050 kg, Łada 1500 odznaczała się całkiem niezłą dynamiką. Pierwsza setka to kwestia 17 sekund, prędkość maksymalna dochodziła do 150 km/h.

Na tle poprzednika, Łada 1500 uchodziła za samochód wręcz luksusowy. Taką opinię „trioszka” wypracowała sobie nie tylko dzięki dopracowanej stylistyce, lepszemu silnikowi i poprawionemu zawieszeniu.