Dyscypliny Paraolimpijskie PARABADMINTON

603

Radio Bezpieczna Podróż online!

Słuchaj muzyki, rozmów oraz najnowszych serwisów informacyjnych. Możesz słuchać nas na wszystkich urządzeniach.

Na zdjęciu zawodnik w sporcie badminton do artykułu. Dyscypliny Paraolimpijskie PARABADMINTON
Dyscypliny Paraolimpijskie PARABADMINTON.

Dyscypliny Paraolimpijskie sport letni PARABADMINTON – większości z nas kojarzy się z przyjemnym odbijaniem lotki w ciepły, bezwietrzny, letni dzień na zielonej trawce. Ta ogródkowa wersja to kometka i niewiele ma wspólnego z prawdziwym badmintonem. To, co dzieje się na prawdziwych meczach, nie jest leniwym odbijaniem lotki. Dynamika i siła, z jaką zawodnicy wprawiają lotkę w ruch, są imponujące. Tu liczy się technika, precyzja i refleks. Rakieta w dłoń, lotka w górę i odbicie. Jest jeszcze siatka, nad którą lotka musi przelecieć, aby trafić na rakietę przeciwnika.

Dyscypliny Paraolimpijskie sport letni parabadminton – historia

Podobno pierwsze pogłoski o badmintonie można lokować ponad 2 tys. lat temu. To wtedy ktoś wpadł na pomysł wprawienia lotki w ruch, na początek przy pomocy dłoni i nóg. Z pewnością ówczesna lotka nie przypominała tej, którą znamy obecnie. Początkowa forma rekreacji stale się rozwijała, aby w XIX w. w Anglii przekształcić się w dyscyplinę o ustalonych zasadach, polegającą na odbijaniu lotki rakietą przez siatkę, na określonym korcie znajdującym się w hali.

Parabadminton zrodził się w Niemczech w 1990 r., kiedy to dwaj zawodnicy z niepełnosprawnością postanowili dostosować tę grę do możliwości osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Ustalili zasady, które obowiązują do dziś. Parabadminton rozrósł się i zaczął skupiać osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności. Pierwsze mistrzostwa świata w parabadmintonie rozegrano w 1998 r. Odbyły się one w Amersfoort w Holandii. W 2007 r. w kalendarzu rozgrywek Światowej Federacji Badmintona (BWF) pojawiły się mistrzostwa świata w parabadmintonie (w Tajlandii). Dopiero w 2011 r. BWF przyjęła parabadminton pod swoje skrzydła. Parabadminton jest kolejną dyscypliną rakietową dołączoną do programu Igrzysk Paraolimpijskich w Tokio 2020 r. Parabadmintoniści zanotowali w Tokio upragniony debiut.

Dyscypliny Paraolimpijskie sport letni parabadminton – klasyfikacja medyczna

Aby rozgrywki mogły być sprawiedliwe, zawodnicy są podzieleni na klasy sportowe, których obecnie jest sześć.

GRAJĄCY NA SIEDZĄCO:

WH1 – to zawodnicy poruszający się na wózku; mają porażenie kończyn dolnych, a także tułowia, co sprawia trudności z prawidłowym funkcjonowaniem tych części ciała.

WH2 – to również gracze poruszający się na wózku, jednak zaburzenia funkcji kończyn dolnych i tułowia są mniejsze niż w klasie WH1; najczęściej porażenie dotyczy jednej lub dwóch z kończyn dolnych przy jednoczesnym braku lub minimalnym upośledzeniu funkcji tułowia.

GRAJĄCY NA STOJĄCO:

SL3 – w  tej klasie znajdują się zawodnicy po amputacji lub ze znacznym porażeniu kończyn dolnych; mogą stać, ale ich równowaga jest znacznie zaburzona; podczas meczu mogą używać kuli lub protez.

SL4 – to kategoria graczy z mniejszym niż w SL3 stopniem porażenia kończyn dolnych lub po amputacjach, przy czym ich równowaga jest nieznacznie osłabiona; również mogą wspomagać się protezami.

SU5 – zawodnicy z różnego rodzaju dysfunkcją ręki; mogą się tu znaleźć osoby po amputacji i z niedowładem; w tej klasie nie dopuszcza się używania protez ręki.

GRACZE O NIŻSZYM WZROŚCIE:

SS6 – skupia osoby z niskorosłością; maksymalny wzrost mężczyzn w tej klasie wynosi 145 cm, a kobiet 137 cm.

Klasyfikacji dokonuje się w oparciu o badanie lekarskie oraz ocenę gry przez komisję klasyfikacyjną, która obserwuje, co zawodnik wykonuje z łatwością, a co stwarza mu problemy ze względu na niepełnosprawność.

Dyscypliny Paraolimpijskie sport letni parabadminton – zasady gry

Zawodnicy mogą rywalizować ze sobą w grze pojedynczej, z podziałem na płeć. W badmintonie mamy także grę podwójną czyli debel, gdzie zawodnicy grają w parach. Dopuszcza się również pary męsko-damskie, wtedy jest to mixt. W parabadmintonie zezwala się na łączenie w pary zawodników różnych klas i płci. Jednak przed meczem jest to ustalane z trenerami obu stron, tak aby zawodnicy mieli równe szanse na wygraną.

Reguły gry w parabadmintonie nie różnią się od rywalizacji pełnosprawnych zawodników. Głównym i najważniejszym zadaniem jest przebicie lotki nad siatką, przy pomocy rakiety, na pole przeciwnika. Siatka ulokowana jest na wysokości 155 cm (górna taśma siatki). Boisko ma wymiary 6,1 m x 13,4 m. Dla zawodników poruszających się na wózkach oraz tych z klasy SL3 – jest pomniejszone o połowę szerokości, długość pozostaje taka sama. Mecze badmintona rozgrywa się w hali.

Oprócz tego gracze poruszający się na wózku przesiadają się na specjalny wózek, nieco inny niż ten służący do jazdy na co dzień. Koła u podnóża w nim ustawione szerzej, aby zapewnić lepszą równowagę. Z tyłu mogą znajdować się dodatkowe koła. Siedzenie nie może być odchylone do przodu, natomiast dopuszcza się ustawienie poziome i odchylenie do tyłu. W żadnym wypadku nie zezwala się na elektryczne sterowanie wózkiem.

Na zdjęciu zawodnik w badmintonie. Dyscypliny Paraolimpijskie PARABADMINTON.
Dyscypliny Paraolimpijskie PARABADMINTON.

W momencie kiedy zawodnik uderza lotkę, musi pozostawać w kontakcie z siedzeniem wózka, nie może oderwać się, żeby dosięgnąć strzałkę (lotkę). Dlatego stosuje się pasy, którymi gracz się przypina w pasie, a nogi przywiązuje się do podnóżka. W przypadku zawodników stojących zezwala się na używanie protez kończyn dolnych, natomiast długość protez musi być długością naturalną i proporcjonalną do pozostałych kończyn. Podczas meczu można również używać kul. Sprawa inaczej układa się w przypadku graczy z klasy SU5, którzy nie mogą wykorzystywać protez ręki podczas gry.

Dyscypliny Paraolimpijskie sport letni parabadminton – punktacja

Punkty uzyskuje się, jeśli lotka spadnie na pole gry przeciwnika lub po jego błędach. Mecz trwa do dwóch wygranych setów. Aby wygrać set, trzeba zdobyć 21 punktów, przy jednoczesnej przewadze min. 2 punktów nad przeciwnikiem. Przy wyniku 21:20 gra toczy się dalej, aż do uzyskania dwupunktowej przewagi. Jeśli gra idzie łeb w łeb to przy wyniku 29:29 wygrywa ten, który zdobędzie 30. punkt bez względu na to, że jest tylko jeden punkt przewagi. Wygrany, w kolejnym secie, zaczyna od serwowania. Po każdym secie następuje zmiana stron. Jeśli potrzebny jest trzeci set, po zdobyciu 11. punktu przez któregoś z zawodników, następuje zamiana.

Mecz nie może obyć się oczywiście bez przerw, w związku z tym mamy 60-sekundową przerwę po zdobyciu 11. punktu oraz 2-minutową między setami. Dodatkowo, jeśli potrzebna jest przerwa techniczna, np. z naprawą wózka czy wiązania, sędzia decyduje o jej przyznaniu, w momencie, kiedy nie ma lotki w grze.

Dyscypliny Paraolimpijskie sport letni parabadminton – sprzęt do gry i hala sportowa

Przepisy BWF opisują dopuszczalne parametry dotyczące wymiarów, wagi, budowy i wyglądu sprzętu do gry w badmintona – rakiet i lotek, które występują w różnych wariantach. Zawodnicy sami wybierają rakiety, które najbardziej odpowiadają ich stylowi gry, umiejętnościom i indywidualnym odczuciom. Uchwyt rakiety musi być dopasowany do dłoni i wygodny, szczególnie dla zawodników na wózkach, którzy między odbiciami lotki muszą się przemieszczać, używając do tego dłoni – wykonują ruchy napędzające ciągi wózka. Ten rodzaj uchwytu pozwala wykorzystać dodatkowo kciuk do napędzania wózka i w tenisie nazywany jest chwytem „małpim”. Badminton to sport halowy. Profesjonalne rozgrywki odbywają się w pomieszczeniach zamkniętych – w halach sportowych. Wymiary boiska, przestrzeń dookoła niego oraz minimalna wysokość hali nad kortem są określone przepisami BWF.

Na zdjęciu zawodniczka w badmintonie do artykułu. Dyscypliny Paraolimpijskie PARABADMINTON.
Dyscypliny Paraolimpijskie PARABADMINTON.

Nad boiskiem znajduje się przestrzeń wolna od jakichkolwiek przedmiotów mogących zatrzymać lecącą podczas gry lotkę. Wysokiej rangi turnieje badmintona rozgrywa się na specjalnych matach. Podłoże sportowe powinno zapewnić jednakowe warunki gry wszystkim uczestnikom turnieju, bezpieczeństwo, ograniczyć możliwość kontuzji i stworzyć możliwość szybkiego i skutecznego przemieszczania się zawodnika na korcie. W parabadmintonie często potrzebne są 2 rodzaje podłoża, ponieważ maty ograniczają możliwości poruszania się graczom na wózkach. Grają oni na podłożu twardym, często parkietowym. Turnieje niskiej rangi bywają rozgrywane bez mat.

Dyscypliny Paraolimpijskie sport letni parabadminton – dodatkowe wyposażenie w parabadmintonie

Specyfika sportu osób niepełnosprawnych polega na wykorzystywaniu specjalistycznego sprzętu sportowego. Rozwój nowych technologii umożliwia osobom ze znacznymi uszkodzeniami narządu ruchu udział w rywalizacji sportowej  w dyscyplinach, które wcześniej były dla nich całkowicie niedostępne. Udoskonalany sprzęt przyczynia się do osiągania coraz wyższego poziomu sportowego, a także zwiększa bezpieczeństwo zawodników.

Dodatkowym wyposażeniem osób niepełnosprawnych w parabadmintonie są protezy kończyn, kule, sportowe wózki inwalidzkie, taśmy stabilizujące, rękawice oraz plastry. Najwyższej klasy protezy sportowe to efekt najnowszych osiągnięć technologicznych. Zbudowane z włókna węglowego i dopasowywane pod konkretną osobę, co pozwala na zwiększenie możliwości ruchowych zawodnika. Wysoka jakość sprzętu wiąże się z wysoką ceną. Zawodnicy mogą wykorzystywać do gry protezy stosowane w życiu codziennym. W parabadmintonie protezy mogą być stosowane na kończyny dolne – jedną lub dwie. Umożliwiają one poruszanie się po korcie w pozycji stojącej.

Na zdjęciu zawodnik w badmintonie. Dyscypliny Paraolimpijskie PARABADMINTON.
Dyscypliny Paraolimpijskie PARABADMINTON.

Podczas gry zawodnicy stosują również kule pozwalające na utrzymanie pozycji stojącej bez pomocy zewnętrznej – jest to zazwyczaj jedna kula pod ramieniem nieużywanym do odbijania lotki (kategoria SL 3). Wybór kuli – pachowej lub łokciowej – zależy od osobniczych możliwości funkcjonalnych zawodnika i jego indywidualnych potrzeb. Kule stosowane są w celu poprawy równowagi. Ich wykorzystanie wymaga aktywnej pracy kończyn górnych i barku dla podparcia.

Wózek sportowy jest jednym z podstawowych narzędzi w grze zawodników w kategoriach siedzących. Wózki sportowe w znacznym stopniu odmienne są od klasycznych wózków inwalidzkich. Charakterystyka wózka zależy od możliwości ruchowych zawodnika. Sportowe różnią się między sobą rozmiarem, wagą, materiałem, z którego wykonane, a co za tym idzie – ceną. Zdarza się, że przystosowuje się je do konkretnego zawodnika, jego niepełnosprawności i uprawianej przez niego dyscypliny sportu. Priorytetem podczas modyfikacji wózka jest bezpieczeństwo i stabilność pozycji, dzięki czemu zawodnik nie traci równowagi i może sięgać do krótkich i dalekich zagrań.

Dyscypliny Paraolimpijskie sport letni parabadminton – wózek

Rodzaj i budowa wózka mają duży wpływ na zasięg gry, mobilność zawodnika oraz jego równowagę. Koła zwykle nachylone pod kątem ostrym. Obok nich umieszczone są ciągi służące do napędzania i hamowania. Dodatkowo wbudowane dwa mniejsze kółka z przodu, oraz dwa z tyłu, wykorzystywane w celu utrzymania równowagi podczas wykonywania zagrań z pozycji za sobą. Hamulce ulokowane przy kołach służą do blokowania kół i umożliwiają szybką zmianę kierunku poruszania się. Wysokość oparcia różni się w zależności od rodzaju niepełnosprawności zawodnika. Wysokie może zakłócać mobilność łopatki lub stawu łokciowego podczas zagrań. Aby poprawić możliwości ruchowe zawodnika, można obniżyć część oparcia, która przeszkadza we właściwym wykonaniu ruchu.

Pod stopami zawodnik ma umieszczony podnóżek. Taśmy stabilizujące zakłada się w celu unieruchomienia i zabezpieczenia przed obsunięciem stóp z wózka. W ten sposób można też unieruchomić uda oraz tułów zawodnika – w przypadku osób z wysokim uszkodzeniem rdzenia kręgowego.

Zawodnicy na wózkach często na czas gry zakładają rękawice, podobne do kolarskich, które zapobiegają bolesnym otarciom i odciskom. Odkryte palce pozwalają na stabilny chwyt rakiety i kontrolę uderzeń.

Dyscypliny Paraolimpijskie sport letni parabadminton – świetna zabawa

Badminton jest dyscypliną dynamiczną i bardzo emocjonującą. Oglądając mecz, czujemy skoki adrenaliny. Emocje buzują w kibicach od pierwszego uderzenia lotki. Parabadminton jest dosyć młodą dyscypliną sportu, która ciągle się rozwija. Przybywa zawodników, ale wciąż poszukuj się nowych pasjonatów tej jakże wciągającej gry. Treningi badmintona to nie tylko dobra zabawa, ale i świetna rehabilitacja. To coś więcej! Dlatego to okazja, by poznać wielu pozytywnie zakręconych ludzi, którzy dzielą się energią i zarażają pasją.

Zainteresował cię nasz materiał? Przeczytaj także: sport osób z niepełnosprawnością ruchową

Wspomoż fundację - Przekaż 1.5% podatku

Jesteśmy medium składającym się z osób z niepełnosprawnościami. Jeśli czytasz nasze wiadomości i podoba Ci się nasza praca to zostań naszym czytelnikiem.

Jak widzisz na naszym portalu nie ma żadnych reklam. Jest to możliwe dzięki takim jak TY.

  • Nr. rach. bankowego: 02 1750 0012 0000 0000 3991 4597
  • KRS: 0000406931
  • NIP: 5361910140

Przekaż nam swoje 1,5% a dzięki temu nadal nie będziemy zamieszczać reklam a TY będziesz czytał czysty tekst mając świadomość że przyczyniłeś się do jego napisania.

Brak postów do wyświetlenia