Współczesne świece zapłonowe są elementami nieporównywalnie wytrzymalszymi niż te, które były montowane w latach 90. Nie znaczy to jednak, że pozostają całkowicie bezobsługowe. Co warto wiedzieć na temat ich budowy i prawidłowej eksploatacji?

Świece zapłonowe są krańcowym i jednocześnie jednym z najistotniejszych elementów układu zapłonowego. Odpowiadają za wytwarzanie iskry, która inicjuje zapłon mieszanki paliwowo-powietrznej. Utrzymanie ich w dobrej kondycji w dużej mierze warunkuje prawidłową pracę silnika, co odczują zwłaszcza właściciele samochodów z nowoczesnymi jednostkami, które muszą spełniać wyśrubowane normy emisyjne. Z całą pewnością nie warto pomijać tego elementu podczas okresowego przeglądu. Wszelkie zaniedbania w tym obszarze zemszczą się bardzo szybką, a oznaką niesprawności będzie nie tylko nierówna praca silnika, ale także znaczny wzrost zużycia paliwa i odczuwalne pogorszenie osiągów.

Świece zapłonowe – budowa

O ile współczesne świece wykazują znacznie większą wytrzymałość niż wczesne rozwiązania, to w praktyce okazuje się, że na przestrzeni lat ich budowa zmieniła się tylko nieznacznie. Choć element ten nie jest szczególnie skomplikowany pod względem konstrukcyjnym, to warto zdać sobie sprawę z tego, że ich praca odbywa się w niezwykle trudnych warunkach.

Część świecy umieszczona jest w komorze spalania, gdzie doprowadza do zapłonu mieszanki. Proces ten odbywa się w temperaturze dochodzącej do 1000°C i przy ciśnieniu około 5 Mpa. Na świece oddziałują substancje agresywne, w tym paliwo oraz gazy spalinowe, a w każdej sekundzie pracy jednostki napędowej dochodzi do kilkudziesięciu wyładowań. Świece zapłonowe nie mają zatem łatwego życia, a ich zużycie jest naturalnym procesem, wynikającym właśnie z ekstremalnego środowiska pracy.

Zewnętrzna część świecy składa się z ceramicznego izolatora oraz korpusu. Izolator zaopatrzony jest w tzw. bariery prądu pełzającego (element o falistej strukturze), które mają za zadanie zapobiegać odpływowi napięcia do masy samochodu. Korpus wykonany jest ze stali, a jego górna część, o kształcie sześciokąta, umożliwia wkręcanie i wykręcanie elementu.

Wewnątrz świecy znajduje się tzw. elektroda wewnętrzna (rdzeń wykonany z dobrze przewodzącego metalu, który zapewnia właściwe odprowadzanie powstałego ciepła, np. z miedzi), umieszczona na całej długości elementu. Jej górna część jest gwintowana, co umożliwia nakręcenie końcówki ułatwiającej połączenie świecy z kablem zapłonowym. W dolnej części korpusu umieszczona jest elektroda boczna, która łączy się z masą (lub kilka elektrod, w zależności od wariantu). Ten element wykonany jest ze stopu Ni-Cr, który zapewnia odpowiednią odporność na obciążenie termiczne. Niektóre świece wyposażone są w odbiorniki przeciwzakłóceniowe (ze stopionego szkła). Szczelność połączenia między izolatorem a korpusem świecy zapewnia uszczelka wewnętrzna. W świecach z płaskim uszczelnieniem zewnętrznym występuje też uszczelka zewnętrzna.

Świece zapłonowe – zasada działania

Zasada działania świec zapłonowych jest tak samo prosta, jak ich budowa. Przewód zapłonowy, połączony z końcówką znajdującą się na szczycie ceramicznego izolatora, dostarcza prąd do elektrody wewnętrznej. Między elektrodą wewnętrzną i boczną (czyli masową), trwale połączoną z korpusem świecy, pojawia się wyładowanie, które tworzy iskrę zapalającą mieszankę paliwowo-powietrzną.