Talbot Tagora – klasyk zapomniany
W historii motoryzacji pojawiają się samochody o których mało kto pamięta. Wynika to albo z faktu, że były produkowane bardzo krótko, albo z tego że były modelami bardzo nieudanymi. Czynników jest wiele. W przypadku Talbota Tagory prawdopodobną przyczyną niewiedzy o tym modelu jest fakt, że był produkowany bardzo krótko. Było to auto klasy średniej-wyższej. Za projekt odpowiadał koncern Chrysler Europe, jednak ostatecznie za produkcję odpowiedzialny był koncern PSA. Stało się tak, ponieważ w 1979 roku europejski oddział Chryslera został przejęty właśnie przez koncern PSA. Oficjalną premierę auto miało w 1980 roku, zaś do produkcji trafił w roku 1981. Jednak Dzisiaj Talbot Tagora jest modelem całkowicie zapomnianym.
Talbot był marką międzynarodową. Pod tą nazwą produkowane były samochody w Wielkiej Brytanii, Francji oraz Hiszpanii. Spółka od samego początku importowała samochody innych producentów. Początkowo z Francji do Wielkiej Brytanii. Od 1906 była też producentem własnych samochodów w Wielkiej Brytanii. Z czasem pod tą marką zaczęły także powstawać samochody we Francji. Ten stan rzeczy trwał do roku 1954 kiedy to produkcja została zawieszona. Talbot reaktywacji doczekał się dopiero w 1979 roku, kiedy to koncern PSA przejął europejską filię Chryslera. Reaktywacja nie trwałą długo, ponieważ już w połowie lat 80 XX wieku osobowe modele marki zastąpiono Peugeotem 309.
Talbot Tagora – początki produkcji
Początków Talbota Tagory można dopatrywać się już w roku 1976. Dokładnie wtedy Chrysler Europe postanowił rozpocząć prace nad tym modelem. Auto miało być odpowiedzią na nieudaną serię samochodów kryjącą się pod nazwą Chrysler 180. Auto od początku nie powstawało zaledwie w jednym kraju. Projekt ten był współpracą międzynarodową. Nadwozie zostało opracowane pod okiem konstruktorów z Wielkiej Brytanii, zaś cała mechanika była dziełem Francuzów. Auto z założenia miało być nowoczesnym sedanem. Świadczyła o tym chociażby nisko przebiegająca linia okien pierwszego prototypu. Konstruktorzy wzorowali się dość mocno na autach francuskich. Rozwiązania te okazały się zbyt nowoczesne dla amerykańskiego zarządu Chryslera i ostatecznie auto otrzymało bardziej konserwatywną stylistykę.
Auto stało się dużo bardziej kanciaste za sprawą przednich i tylnych nadkoli. W p-rototypie przednia rejestracja miała być umieszczana w szklanym panelu pomiędzy przednimi lampami. Ostatecznie jednak przeniesiono ją na przedni zderzak. Auto z założenia miało nie odbiegać stylistycznie od ówcześnie produkowanych aut. Model był dość wysoki, a więc zrezygnowano z nisko poprowadzonej w prototypie linii okien bocznych. Zabieg ten miał na celu wyrównanie proporcji nadwozia. Na początku tylne lampy były montowane pionowo. To jednak również okazało się zbyt nowoczesnym rozwiązaniem, więc ostatecznie w kolejnych latach produkcji zdecydowano o zamontowaniu poziomych lamp tylnych, zgodnych z obowiązującymi wtedy trendami.
Talbot Tagora – dylematy związane z silnikiem
Wybór odpowiedniej jednostki napędowej okazał się nie lada problemem. Wynikało to z kilku faktów. Przede wszystkim z racji, że za projekt odpowiadał koncern Chrysler Europe, planowano wykorzystać jednostkę napędową z zasobów tego producenta. Niestety okazało się, że w tamtym czasie największy silnik produkowany przez europejski oddział Chryslera miał zaledwie dwa litry pojemności. Była to także konstrukcja czterocylindrowa. Talbot Tagora od początku miał być autem klasy średniej-wyższej. Tak małą jednostka napędowa nie pasowała więc do aspiracji Tagory. W tamtych latach wiele aut podobnej klasy było wyposażane w silniki sześciocylindrowe i o znacznie większej pojemności.
Zdecydowano się więc na poszukiwania także u innych producentów. N celowniku konstruktorów pojawił się japoński motor od Mitsubishi. Była to jednostka sześciocylindrowa. Jednak jak się później okazało silnik ten nie nadawał się do zastosowania w samochodzie tej klasy. Na przeszkodzie stanęły przede wszystkim niektóre rozwiązania konstrukcyjne. Kolejna jednostka napędowa, która mogłaby się pojawić pod maską Tagory to jednostka Douvrin V6. Konstruktorem tego silnika były trzy koncerny motoryzacyjne czyli PSA, Renault i Volvo. Tutaj na przeszkodzie stanął marketing. W silnik Douvrin V6 były wyposażane modele, które były bezpośrednim konkurentem Talbota Tagory na rynku. Więc dostarczanie tych jednostek dla Chryslera mijało się z celem. Wszystko zmieniło się dopiero po przejęciu Chrysler Europe przez koncern PSA.
Talbot Tagora – przejęcie Chrysler Europe szansą dla Tagory
Chrysler Europe od dłuższego czasu borykał się z problemami finansowymi. Zadłużenie z roku na rok wzrastało w takim stopniu, że ostatecznie koncern Chrysler zdecydował się na sprzedaż swojej europejskiej filii. Pojawiło się kilku zainteresowanych kupnem, jednak ostatecznie nabywcą okazał się koncern PSA Group. W jego skład wchodził wówczas Citroen oraz Peugeot. Z racji na ogromne zadłużenie europejskiej filii Chryslera nabywca zapłacił jedynie dolara. Przeniesienie własności miało miejsce 1 stycznia 1979 roku. Nowy właściciel dał nadzieje na kontynuowanie prac nad Talbotem Tagorą.
Problemem okazał się fakt, że koncern PSA miał już w swojej ofercie auta klasy średniej-wyższej, między innymi Peugeota 604 oraz Citroena CX. Talbot Tagora, wówczas nazywany jeszcze roboczo symbolem C9 był jednak na tyle zaawansowanym projektem, że nowy właściciel zdecydował się dalej rozwijać ten projekt. Wiązało się to jednak z wprowadzeniem kilku znaczących zmian konstrukcyjnych. Pierwotnie przednie zawieszenie miało być zbudowane w oparciu o dwa wahacze poprzeczne. Ostatecznie jednak wykorzystano kolumny MacPhersona zaadaptowane z Peugeota 604. Zmniejszono także rozstaw tylnej osi. Producent musiał także powiększyć przednią część nadwozia po to, aby zamontować własne jednostki napędowe. Mowa o silniku, którego wcześniej koncern PSA nie chciał odsprzedać dla Chrysler Europe ze względów marketingowych.
Talbot Tagora – kontrowersyjna stylistyka
Jedną z przyczyn niepowodzenia tego modelu była jego dość kontrowersyjna stylistyka. OD samego początku pisma motoryzacyjne nie zostawiały suchej nitki na tym projekcie. Według wielu ekspertów pojazd był po prostu nijaki. Projektanci od samego początku stawiali na praktyczność kosztem stylistyki. Przestronne wnętrze powstało kosztem walorów stylistycznych. Auto było bardzo praktyczne, jednak to nie wystarczyło. Co prawda według pierwotnych planów w konstrukcji miało być wykorzystanych wiele nietypowych elementów, to ostatecznie z nich zrezygnowano. To z kolei sprawiło, że pojazd nie wyróżniał się niczym znaczącym na tle konkurencji.
Ze względu na zmiany konstrukcyjne wprowadzone przez koncern PSA, auto stało się nieproporcjonalne. Nadwozie pierwotnie było bardzo szerokie. Natomiast osie zastosowane przez PSA były stosunkowo wąskie co zaburzyło proporcje auta. Poza stylistyką niepowodzenia Tagory upatruje się między innymi w kryzysie energetycznym w 1979, który przełożył się także na sprzedaż dużych samochodów, a do takich zaliczał się Talbot Tagora. Wykorzystanie marki Talbot także nie było dobrym posunięciem. W tamtym czasie mało kto kojarzył tę markę. Z tego powodu wiele osób nie brało pod uwagę tego modelu przy zakupie. Decydowali się oni raczej na sprawdzone modele od sprawdzonych producentów. Z tego też powodu Talbot Tagora był produkowany bardzo krótko. Powstało mniej niż 20 tysięcy sztuk tego modelu.
Zobacz również: NSU Ro 80 – mógł się podobać