Każdy kierujący samochodem, coraz częściej boryka się z brakiem miejsca do zaparkowania pojazdu. Problem ten dotyka również osób z niepełnosprawnościami, które i tak nie mają w życiu lekko. Właśnie z myślą o tych osobach powstała „Karta parkingowa dla osób niepełnosprawnych”. Karta uprawnia do korzystania z charakterystycznych niebiesko-białych miejsc parkingowych w Polsce i za granicą. Miejsca takie najczęściej położone są w pobliżu głównego wejścia do urzędów, budynków, sklepów wielkopowierzchniowych itd. Niestety nie jest to regułą.
Karta parkingowa dla osób niepełnosprawnych – komu przysługuje
O „niebieską kartę parkingową” mogą się ubiegać osoby, które mają stwierdzone znaczne ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się. Konieczne jest również wskazanie w orzeczeniu o niepełnosprawności, o stopniu niepełnosprawności lub o wskazaniach do ulg i uprawnień do wydania karty parkingowej. Jeśli osoba ubiegająca się o wydanie karty parkingowej posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności musi mieć jeden z symboli, który oznacza przyczynę niepełnosprawności: 04-O (choroby narządu wzroku), 05-R (upośledzenie narządu ruchu), 10-N (choroba neurologiczna). W przypadku gdy orzeczenie o stopniu niepełnosprawności nie zawiera wskazania do uzyskania karty parkingowej – nie zostanie ona wydana.
Karta parkingowa dla osób niepełnosprawnych – jak ją uzyskać
Aby stać się posiadaczem karty parkingowej, należy udać się do właściwego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności (najlepiej tego, który wystawił orzeczenie) by złożyć wymagane dokumenty. Są to:
- oryginał prawomocnego orzeczenia, które potwierdza niepełnosprawność – do wglądu,
- wniosek o wydanie karty parkingowej (można go pobrać z internetu), nie należy podpisywać wniosku w domu – należy to zrobić w obecności urzędnika, który przyjmie wniosek,
- dowód opłaty za wydanie karty parkingowej,
- aktualne zdjęcie osoby, dla której ma być karta. Zdjęcie powinno spełniać poniższe warunki:
- wymiary: 35 mm x 45 mm,
- brak nakrycia głowy i ciemnych szkieł w okularach,
- jeśli masz wadę wzroku i musisz nosić ciemne szkła w okularach – możesz wyjątkowo mieć okulary z takimi szkłami na zdjęciu,
- jeśli zgodnie z religią, którą wyznajesz, nosisz nakrycie głowy i w dowodzie lub paszporcie też masz zdjęcie w takim nakryciu – możesz mieć je też na zdjęciu do karty parkingowej,
- upoważnienie do odbioru karty – jeśli osoba niepełnosprawna chce, żeby ktoś odebrał za nią gotową kartę.
- Wniosek musi złożyć osobiście niepełnosprawny. Nie można skorzystać z pomocy pełnomocnika. Jeden z rodziców albo opiekun prawny – jeśli osoba niepełnosprawna ma mniej niż 18 lat albo jest całkowicie ubezwłasnowolniona. Kurator – jeśli osoba niepełnosprawna jest częściowo ubezwłasnowolniona.
Karta parkingowa dla osób niepełnosprawnych – miejsca parkingowe
Zgodnie z danymi podanymi przez Europejskie Stowarzyszenie Producentów Samochodów (ACEA), w 2021 roku, w Polsce na 1000 mieszkańców przypadało 747 pojazdów. Z ilością miejsc parkingowych, a szczególnie miejsc dla niepełnosprawnych jest zupełnie inaczej. Kwestię ilości miejsc parkingowych dla osób z niepełnosprawnościami reguluje Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, a dokładnie:
Art. 12a. drogi publ.
Wyznaczanie stanowisk postojowych dla pojazdów z kartą parkingową
1. Organ właściwy do zarządzania ruchem na drogach wyznaczając miejsca przeznaczone na postój pojazdów wyznacza stanowiska postojowe dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową, o której mowa w art. 8 karta parkingowa osoby niepełnosprawnej ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, zwaną dalej „kartą parkingową”:
1) na drogach publicznych;
2) w strefach zamieszkania, o których mowa w art. 2 objaśnienie pojęć pkt 16 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;
3) w strefach ruchu, o których mowa w art. 2 objaśnienie pojęć pkt 16a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.
2. Stanowiska postojowe, o których mowa w ust. 1, w miejscu przeznaczonym na postój pojazdów wyznacza się w liczbie nie mniejszej niż:
1) 1 stanowisko – jeżeli liczba stanowisk wynosi 6–15;
2) 2 stanowiska – jeżeli liczba stanowisk wynosi 16–40;
3) 3 stanowiska – jeżeli liczba stanowisk wynosi 41–100;
4) 4% ogólnej liczby stanowisk jeżeli ogólna liczba stanowisk wynosi więcej niż 100.
Dopuszczalne nie stosowanie się do niektórych znaków
Ponieważ osoby z niepełnosprawnościami natrafiają w swoim codziennym funkcjonowaniu na szereg problemów, Ministerstwo Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych wydało rozporządzenie ułatwiające osobom z niepełnosprawnościami oraz ich opiekunom, poruszanie się w ruchu drogowym oraz używanie samochodu. Określa to Art. 8.1. Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym.
„Osoba niepełnosprawna legitymująca się kartą parkingową kierująca pojazdem samochodowym oznaczonym tą kartą, może nie stosować się do niektórych znaków drogowych dotyczących zakazu ruchu lub postoju, w zakresie określonym przepisami o których mowa w art. 7 ust. 2.”
W Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych znajdziemy zapis mówiący, że „niepełnosprawni o obniżonej sprawności ruchowej posiadający uprawnienia (Karta parkingowa) oraz osoby przewożące takie osoby mogą nie stosować się do znaków:
- B-1 – zakaz ruchu w obu kierunkach,
- B-3 – zakaz wjazdu pojazdów silnikowych z wyjątkiem motocykli jednośladowych,
- B-3a – zakaz wjazdu autobusów,
- B-4 – zakaz wjazdu motocykli,
- B-10 – zakaz wjazdu motorowerów,
- B-35 – zakaz postoju,
- B-37 – zakaz postoju w dni nieparzyste,
- B-38 – zakaz postoju w dni parzyste,
- B-39 – strefa ograniczonego postoju.
W sytuacji, gdy pod wymienionymi znakami znajduje się tabliczka z napisem “Dotyczy także” i symbolem osoby niepełnosprawnej (T-29), to zakazy obowiązują także osoby niepełnosprawne.
Do wymienionych znaków można się niestosować jedynie zachowując szczególną ostrożność.
Karta parkingowa w samochodzie osoby niepełnosprawnej musi być umieszczona za przednią szybą – jeśli pojazd nie ma przedniej szyby, to na jego przodzie w widocznym miejscu, tak, by można było zobaczyć jej zabezpieczenia i odczytać numer i datę ważności.”
Z oczywistych względów, miejsca postojowe dla osób niepełnosprawnych muszą być szersze niż te standardowe. A wszystko po to, by można było bezpiecznie i wygodnie wsiąść i wysiąść z wózkiem. Przepisy mówią, że stanowisko takie powinno mieć co najmniej 3,6 m szerokości i 5 m długości.
Jak Kraków dba o niepełnosprawnych kierowców zobaczycie w materiale: Miejsca parkingowe dla osób niepełnosprawnych
Może cię również zainteresować: Samochód dla niepełnosprawnego
