Ogar typ 200 – część druga

Niestety przy takich zabawach nie brak problemów. Za rogiem czaiły się tuleje przedniego zawieszenia (szumnie nazwane dwa plasticzki trzymające lagi), które okazały się za ciasne i kolejny dzień przebiegł w pracochłonnym dopasowywaniu tych elementów. Tak poza konkursem muszę się przyznać ze dalej nie spełniają swojej funkcji w 100%.

Następną trudnością było zrobienie świateł i odnowienie przełącznika włączania „zapłonu”. Instalacja jest prosta ja budowa skrzynki na listy, jednak nad nią też trochę czasu spędziłem. Ogar dostał nową instalacje, lecz nieoryginalna lampa trochę utrudniała prawidłowe podłączenie przełącznika. 

W końcu przyszedł czas na odpalenie Ogara. Oczywiście nie było tak łatwo, ponieważ zapłon był całkowicie rozregulowany. Ustawiłem go wstępnie, ale dalej nie chciał odpalić. Po 50m pchania o dziwo załapał (nie zalewając świecy), ale na chwile. Ta chwila wystarczyła aby ogar wypluł cały wkład z wydechu. No to jeszcze raz zmuszony zostałem, aby ten zapłon ustawić. Oczywiście też do zbierania gratów z wydechu które porozrzucane były jak dzieci z podstawówki na dyskotece. Zbliżał się wieczór więc odpuściłem.

Kolejnego dnia przeczytałem wszystkie dostępne publikacje odnośnie zapłonu w silniku Jawy 50 i po powrocie do domu sprawdziłem te ustawienie. Wszystko wydawało się być w porządku. No to za kopkę i..

Taki uradowany zakończyłem pracę i ruszyłem chociaż na krótką przejażdżkę. Uśmiech z twarzy mi nie schodził. Miałem przed oczami tylko drogę i ludzi pukających się w czoło. Było 4 stopnie na zewnątrz i już dawno po zmroku. Kłody, jakie rzucał mi pod nogi mój Ogar nie były teraz istotne i już o nich zapomniałem. Ten dźwięk spowodował, że wszystkie winy zostały mu wybaczone.

Prace nad Ogarem przycichły, ale nie mówię, że zostały zakończone. Końcowy efekt również zamieszczę na portalu. A już teraz zapraszam do przeczytania tego artykułu i wzięcia udziału w dyskusji.