Multicar M 25 – w Polsce dobrze znany do przewozu między innymi węgla
Multicar M 25 to jeden z najpopularniejszych modeli produkowanych we wschodnich Niemczech w Waltershausen w Turyngii.
Multicar M 25 – historia zakładu
Zaczynając od początku, ważnym rokiem był rok 1920 kiedy to inżynier Arthur Ade powołał w Waltershausen przedsiębiorstwo ADE-Werk, które zajmowało się produkcją ciągników i sprzętu rolniczego. Dopiero po zakończeniu II wojny światowej, w roku 1946 fabryka wznowiła produkcję pod nazwą Gerätebau Waltershausen. W czasie, gdy powstała Niemiecka Republika Demokratyczna zakład tak jak wiele innych został znacjonalizowany i wszedł w skład zjednoczenia IFA. Przyjął nową nazwę VEB Fahrzeugwerk Waltershausen. Założyciel fabryki Arthur Ade w roku 1949 uciekł z Niemiec wschodnich do Niemiec Zachodnich.
Multicar M21 i jego następcy
W połowie lat 50-tych rozpoczęto produkcję wózka transportowego Diesel-Ameise DK 3. Z kolei w 1956 roku do produkcji wszedł Dieselkarre DK 2004 w skrócie DK 4. Dokładnie 4 grudnia 1959 roku zmieniono jego nazwę na Multicar M 21. Do roku 1964 powstało 14 tysięcy egzemplarzy.
Rok 1964 to nowy model czyli Multicar M 22, który powstawał od 1964 do 1974 roku. Przez 10 lat wyprodukowano około 42 500 egzemplarzy modelu M 22. Następca czyli Multicar M 24 został wprowadzony do produkcji w roku 1974. Od tamtego roku do roku zakończenia czyli 1978, powstał około 25 600 egzemplarzy, z czego aż 48% trafiło na eksport.
Multicar M 25
W roku 1978 roku do produkcji wszedł model M 25, który jak się okazało stał się najpopularniejszym produktem fabryki z Waltershausen. Do 1993 roku czyli zakończenia produkcji powstało łącznie 100 tysięcy sztuk z czego ponad 70% została wyeksportowana do większości krajów RWPG.
Multicary były wyposażone w silnik diesla z bezpośrednim wtryskiem paliwa. W tamtym czasie większość diesli posiadała pośredni wtrysk. Konstruktorzy wiedzieli, że bezpośredni wtrysk jest bardziej optymalny, jednak nie akceptowalna była niska kultura pracy. Mimo niewielkich rozmiarów oraz masy, zużycie paliwa w tym małym Multicarze wcale nie było niskie. Pojazd wyposażono w silnik wysokoprężny o pojemności 2,0 l produkcji IFA o mocy 45 KM, a spalanie oscylowało w okolicach 10 l/100 km. Porównując, więc Żuka z silnikiem 2.4 diesel Andoria o mocy 70 KM zużywał niewiele mniej paliwa.
Multicar jak dobrze Polacy pamiętają przewoził głównie węgiel i to w ilości 2,5 t. Tak na prawdę kiedyś ta ilość była wystarczająca, bo domy miały po 50m2. Mieszkańcy mieli też dużo mniejsze wymagania w sprawie temperatury w zimie oraz ciepłej wody. Największymi zaletami samochodu są na pewno niewielkie wymiary. Szerokość pojazdu wynosi około 1,6m, więc wąskie przejazdy nie były dla niego dużą trudnością. Również sama wysokość kabiny o ponad 2 metrach była zaletą.
Multicary często wykorzystywano również w małych spółdzielniach do przewozu piasku, czy materiałów budowlanych. Niektóre wykorzystywano również do czyszczenia ulic czy po prostu jako śmieciarki.
Dalsze losy fabryki w Waltershausen
Jak dobrze wiemy w październiku 1990 roku doszło do zjednoczenia Niemiec, a rok później VEB Fahrzeugwerk Waltershausen zostało sprywatyzowane i zmieniło nazwę na Multicar. Multicar jak się okazuje miał dużo więcej szczęścia niż IFA czy Robur, ponieważ firma nadal istnieje i do dziś produkuje niewielkie ciężarówki w różnych odmianach.
Poczytaj również o: TATRA 148 – CZECHOSŁOWACKA CIĘŻARÓWKA NA BUDOWIE W PRL
