Barkas B1000 – wschodnioniemiecki Transporter
Również za naszą zachodnią granicą przed rokiem 1990 trwała „rywalizacja” między producentami samochodów. Mowa przede wszystkim o producentach z NRD oraz RFN. Jednakże w tym przypadku auta oferowane w Republice Federalnej Niemiec bez wątpienia w wielu aspektach były po prostu lepsze. Wynikało to przede wszystkim z dostępności możliwości technologicznych. Pomimo tego producenci z Niemieckiej Republiki Demokratycznej nie chcieli być gorsi i w miarę swoich możliwości produkowali auta, które dla większości obywateli były jedyną alternatywą. Mowa w tym miejscu nie tylko o autach osobowych. Także w przypadku aut użytkowych producenci starali się stworzyć projekt odpowiadający ówczesnym realiom. Idealnym przykładem może być Barkas B1000.
Był on bardzo często zestawiany jako konkurent Volkswagena Transportera. Jednakże oba auta dzieliła bardzo duża przepaść, przede wszystkim technologiczna. Z racji możliwości konstrukcyjnych i produkcyjnych auto z NRD okazywało się gorsze. Choć z tym stwierdzeniem na pewno nie zgodzą się miłośnicy Barkasa. Warto w tym miejscu wspomnieć, że w tamtych realiach Barkas B1000 spisywał się całkiem nieźle, nawet w codziennym użytkowaniu. Był to mikrobus oraz samochód dostawczy produkowany przez przeszło 30 lat. Produkcję rozpoczęto w roku 1961, a zakończono w roku 1991. Za produkcję odpowiedzialne były zakłady Barkas–Werke Karl-Marx-Stadt. Zakład ten wchodził w skład zjednoczenia IFA. Warto nadmienić, że był to jedyny samochód dostawczy i mikrobus oferowany w całym NRD.
Barkas B1000 – początki produkcji
Jego historia sięga końcówki lat 50 XX wieku. Wtedy rozpoczęto prace mające na celu stworzenie konstrukcji nowego pojazdu marki Barkas oznaczonego jako B1000. Głównym powodem rozpoczęcia prac była potrzeba zastąpienia poprzedniego modelu Barkasa, który konstrukcyjnie wywodził się jeszcze z czasów przedwojennych. Niestety konstrukcja taka nie dawała sobie rady w latach powojennych. Mowa o modelu Barkas/Framo V 901/2. Nowy model miał być powiewem nowoczesności i tak też poniekąd było. W procesie jego tworzenia wykorzystano bardzo wiele elementów z osobowego samochodu Wartburg 311. Działania te miały na celu jak najbardziej ograniczyć koszty produkcji oraz unifikację kosztów.
Współpraca z Wartburgiem była na dość zaawansowanym poziomie. Do tego stopnia, że zdecydowano się z wyżej wspomnianego Wartburga 311 zapożyczyć także jednostkę napędową. Nie był to odosobniony przypadek gdyż tego typu praktyki były dość powszechne jeżeli mówimy o motoryzacji rodem zza żelaznej kurtyny. Przykładu nie musimy szukać daleko. Także w Polsce zdecydowano się na tego typu rozwiązanie. Konstruktorzy chociażby Żuka do jego napędu wykorzystali silnik z osobowej Warszawy. W przypadku Barkasa B1000 na początku wykorzystano trzycylindrowy, benzynowy silnik o pojemności 900 centymetrów sześciennych. Dysponował on mocą około 43 koni mechanicznych. Moc ta nie była wystarczająca przy tak dużym pojeździe.
Barkas B1000 – pierwsze modyfikacje
Pierwszych modyfikacji Barkas doczekał się na samym początku produkcji w roku 1961. Zdecydowano się wtedy na zmianę jednostki napędowej. Pod pokrywą silnikową znalazł się zmodernizowany silnik z Wartburga 312. Jednostka ta dysponowała pojemnością 992 centymetrów sześciennych i mocą zwiększoną do 46 koni mechanicznych. Barkas B1000 wyróżniał się na tle innych aut tego typu niektórymi rozwiązaniami technicznymi i konstrukcyjnymi. Na uwagę zasługuje płaska podłoga ładunkowa oraz stosunkowo nisko położony próg załadunkowy co podniosło poziom funkcjonalności tego modelu. Udało się to osiągnąć dzięki przedniemu napędowi oraz niezależnemu zawieszeniu kół. Ładowność Barkasa to 1 tona przy objętości części ładunkowej na poziomie 6,4 metra sześciennego.
Początkowo do seryjnej produkcji trafiła wyłącznie odmiana typu furgon. Stało się to w roku 1961. Dopiero rok po rozpoczęciu produkcji zaprezentowano auto oficjalnie na targach motoryzacyjnych w Lipsku. To właśnie rok 1962 uznaje się za oficjalną datę premiery tego modelu. Z biegiem lat do oferty wprowadzano kolejne wersje nadwoziowe. W 1964 do seryjnej produkcji trafił mikrobus na bazie Barkasa B1000, którym podróżować mogło maksymalnie osiem osób. W roku 1965 do oferty trafiła lekka skrzyniowa ciężarówka na bazie Barkasa. Jej ładowność wynosiła 1050 kilogramów, czyli o 50 kilogramów więcej niż w wersji typu furgon. Za produkcję wszystkich odmian odpowiedzialne w głównej mierze były zakłady Barkas-Werke w miejscowości Karl-Marx-Stadt.
Barkas B1000 – z biegiem lat był modernizowany
Producent z biegiem lat starał się uatrakcyjnić dostawcze auto w oczach. potencjalnych nabywców. Z tego też powodu zdecydowano się na drobne modyfikacje. Modyfikacje, które określano mianem ulepszeń, przede wszystkim na tle mechanicznym. W 1972 roku nieco zmieniono jednostkę napędową. Wykorzystano silnik od osobowego modelu Wartburg 353. Pojemność pozostałą ta sama, ale parametry silnika poprawiono poprzez zmianę systemu chłodzenia oraz drobną modyfikację przełożeń skrzyni biegów. To była jedna z głównych zmian mechanicznych w Barkasie B1000, choć nie jedyna. Wiele zmian na konstruktorach wymusiły zmiany ówczesnych przepisów motoryzacyjnych, przede wszystkim w kwestii bezpieczeństwa. Pierwsze tego typu zmiany wprowadzono w roku 1974.
W tym roku właśnie zmiana przepisów międzynarodowych wymusiła na konstruktorach modyfikację oświetlenia pojazdu. Zmiany nie były aż tak spektakularne i polegały na dołożeniu tylnej lampy przeciwmgłowej oraz świateł cofania, które stały się obowiązkowe. Kolejna ważna zmiana z punktu widzenia bezpieczeństwa jazdy to wprowadzenie pasów bezpieczeństwa. Stało się to dokładnie w roku 1975. Pasy te dopiero od roku 1981 były bezwładnościowe. W kolejnych latach zdecydowano się także na lekkie zmiany stylistyczne. Ograniczyły się one do wprowadzenia nowych zderzaków z gumową wstawką. Auto zyskało na funkcjonalności w 1987 roku, kiedy to zastosowano przesuwne boczne drzwi zamiast otwieranych.
Barkas B1000 – odmiana z numerkiem 1 w nazwie
W historii wschodnioniemieckiej, lekkiej ciężarówki przełomowy okazał się rok 1989. Dokładnie wtedy światło dzienne ujrzał zmodernizowany model nazwany jako Barkas B1000-1. Najważniejszą zmianą było zastosowanie zupełnie innego silnika. Od tej pory auto było napędzane za pomocą czterosuwowej jednostki o symbolu BM 880. Była to dość istotna zmiana, ponieważ dotychczas pod maską lądowały głównie jednostki dwusuwowe z Wartburga. Opisywany silnik był wytwarzany na podstawie licencji udzielonej przez Volkswagena. Silnik miał 1272 centymetry sześcienne pojemności i dysponował mocą na poziomie około 58 koni mechanicznych. Taki sam silnik trafił też pod maskę Wartburga 1.3. Z tym silnikiem Barkas w końcu miał siłę jechać.
Niedługo po zaprezentowaniu nowej odmiany ruszyła produkcja seryjna. Auto pierwotnie miało mieć także zmodernizowany przód, jednakże ostatecznie zmiany te nie zostały wprowadzone. Przez cały okres produkcji powstało 175 740 egzemplarzy modelu B1000. Z kolei B1000-1 był znacznie rzadszy, ponieważ łącznie wyprodukowano 1961 egzemplarzy. O zakończeniu produkcji seryjnej przesądził bardzo niski popyt na ten model po zjednoczeniu Niemiec oraz łatwiejszy dostęp do aut zachodnich, które po prostu były lepsze. Najwięcej tych aut pojawiało się na drogach byłego NRD. Eksport był śladowy, ponieważ nawet auta produkowane na rodzimy rynek nie pokrywały całkowitego popytu. Ostatecznie przez cały okres produkcji powstało kilka wersji nadwoziowych.
