FSO Polonez ma już 44 lata

3 maja 1978 roku oficjalnie narodził się FSO Polonez ma już 44 lata. To jest pewne. Natomiast reszta jego historii obfituje w białe plamy. Z czterdziestką na karku chyba mu się należy, żeby nareszcie jasno postawić pewne sprawy i rozprawić się z mitami. Zwłaszcza z mitem narodzin Poloneza.

W rzeczywistości PRL roku 1978, Polonez był niczym jakiś supersamochód. Następca Polskiego Fiata 125p stanowił prawdziwy przełom. Podniecał nowoczesną bryłą nadwozia i nowoczesnym wnętrzem, wysoko oceniano jego luksusowy charakter, wygodę, świetne wyciszenie i bezpieczeństwo. Wielu wierzyło w to, że Europa nie ma bardziej postępowego auta rodzinnego. Nic to, że Polakom był potrzebny jak piąte koło u wozu – sto razy bardziej przydałby się jakiś zręczny kompakt.

W sumie jego głównym przeznaczeniem był eksport, który miał zapewnić gospodarce PRL dopływ twardej waluty. Ładna karoseria była oparta na przedpotopowym zawieszeniu PF 125p, a pod maską znajdował się stary silnik o pojemności 1,5 litra. Plany przewidywały że Polonez miał otrzymać całą rodzinę nowoczesnych silników na licencji Fiata. Niestety niedługo po rozpoczęciu produkcji kraj pogrążył się w straszliwym kryzysie. Z mocarstwowych planów nic nie wyszło i na lata zostaliśmy z Polonezem, którego mozolnie modyfikowano, nie dysponując budżetem który by pozwolił na realizację zamierzeń. Tym niemniej fachowcom udało się zrobić jednak naprawdę dużo mądrych rzeczy. Dzięki rozważnym udoskonaleniom zaskakująco dobrze radził sobie na rynku, zanim 22 kwietnia 2002 roku zszedł ze sceny.

MR’83 i MR’86

W 1983 roku postanowiono dokonać pierwszej głębszej modernizacji Poloneza, w której ramach odmłodzony pojazd otrzymał:

• gumowy spoiler na klapie bagażnika,
• plastikowy chwyt powietrza na masce (dostępny już wcześniej w bogatszych wersjach wyposażeniowych),
• plastikowe małe kołpaki zamiast metalowych,
• polski elektroniczny zapłon silnika (wersje CE i LE),
• zawieszenie tylne z resorami o dwóch piórach.

Oznaczenia wersji (od 1983 do 1987)

• C – podstawowa wersja wyposażenia, brak ozdobnych listew bocznych
• L – wersja wzbogacona
• E – silnik z zapłonem elektronicznym
• S – wzmocniony silnik (82 KM)
• X – wersja z najbogatszym wyposażeniem
• 2000 – wersja napędzania silnikiem FIAT 2000 DOHC
• MR’87
• C – podstawowa wersja wyposażenia
• L – wersja ze wzbogaconym wyposażeniem
• E – silnik z zapłonem elektronicznym
• TURBO – silnik z turbodoładowaniem

MR’89

 premiera w kwietniu 1988. Znaczącej zmianie poddana została tylna cześć nadwozia.

FSO Polonez Caro MR’91 i MR’93

31 lipca 1991 roku rozpoczęto produkcję seryjną modelu Caro.  Wprowadzono w niej prawie 270 zmian konstrukcyjnych i stylistycznych, znacząco zmodernizowano nadwozie – m.in. zastosowano nowe przednie reflektory i inaczej wyprofilowane zderzaki, w układzie wydechowym zastosowano tłumik środkowy. We wnętrzu zmieniono m.in. kierownicę oraz dodano regulację wysokości mocowania pasów przednich. Powiększono także znacznie listę wyposażenia dodatkowego, w jego skład wchodziły m.in.: obręcze kół ze stopów metali lekkich, szyberdach, autoalarm, sportowe fotele Inter Groclin, elektrycznie sterowane szyby przednie, centralny zamek, radioodbiornik, głośniki, lakier metalizowany.

MR’93 W 1993 roku miało miejsce kilka modernizacji samochodu: w pierwszej połowie roku poszerzono rozstaw kół o 59 mm, co poprawiło stateczność auta^[21]. Na jesieni miała miejsca kolejna seria zmian: z maski silnika zniknął plastikowy chwyt powietrza, którego rolę przejął nowy plastikowy pas podszybia w miejsce metalowego, zmodernizowano instalację elektryczną, ulepszono mechanizm wycieraczek, zastosowano nowy zestaw wskaźników i podświetlenie diodowe wszystkich przełączników oraz przesunięto obie osie ramion wycieraczki w lewo o około 60 mm. Poprawiono także ogrzewanie i wentylację wnętrza poprzez montaż czterech nawiewów w kabinie pasażerskiej.

Oznaczenie wersji samochodu (maksymalnie trzyliterowe) oraz pojemności skokowej umieszczano na klapie bagażnika nad prawą lampą. Stosowane symbole to^[63]:

• G – zmodernizowany typ nadwozia przygotowany dla wersji Caro
• L – luksusowe wykończenie, wszystkie Polonezy Caro powstawały w tej specyfikacji
• D – samochód z silnikiem o zapłonie samoczynnym
• E – silnik gaźnikowy ekonomiczny o zapłonie elektronicznym
• I – silnik benzynowy z wtryskiem paliwa

Wyposażenie dodatkowe

FSO Polonez Caro MR’93FSO Polonez Caro MR’93 1.6 GLI – tył pojazduWnętrze FSO Poloneza Caro MR’93 (1996)Wnętrze FSO Polonez Caro z dodatkowym wyposażeniemZestaw wskaźników FSO Poloneza Caro MR’93 z silnikiem OHVSilnik 1,6 GLI 1600 CE z instalacją LPG

• centralny zamek (trzy warianty: Patrol, Agent i Sikura)
• układ hamulcowy Lucas (do połowy 1995 r.)
• autoalarm
• elektryczna regulacja uchylenia szyb przednich
• pakiet stylistyczny Orciari (wersja lakierowana lub nie)
• fotele Inter Groclin Auto (trzy warianty: Standard, Relax, Akupresura)
• lakier metalizowany
• alufelgi
• wspomaganie kierownicy
• klimatyzacja
• szyberdach
• blokada skrzyni biegów Multi-Lock
• elektrycznie sterowane i podgrzewane lusterka
• owiewki HEKO
• przyciemniane szyby
• podgrzewane przednie siedzenia
• skórzana kierownica i gałka zmiany biegów
• FSO Polonez Atu
• Prototyp Poloneza w wersji sedan zaprezentowano 30 kwietnia 1994 roku na Międzynarodowych Targach Motoryzacyjnych w Poznaniu. Spotkał się on z entuzjastycznym przyjęciem publiczności i w rezultacie skierowany został do produkcji seryjnej, rozpoczęła się ona 3 sierpnia 1996 roku. Wersja produkcyjna, montowana w latach 1996–1997, znacznie różniła się od prototypu. Różnica polegała na większej o prawie 20% sztywności nadwozia, większym bagażniku, lepszym wygłuszeniu kabiny pasażerskiej, kształcie tylnej półki oraz podsufitki. Zmieniono także szereg detali w kabinie pasażerskiej, kształt tylnych lamp oraz położenie tylnych amortyzatorów. W Atu seryjnie montowano układ hamulcowy firmy Lucas. Model dostępny był z silnikami 1.6 GLI, 1.4 GLI 16v oraz 1.9 GLD. Od momentu premiery do przejęcia FSO przez Daewoo sedan nosił nazwę FSO Atu. W 1997 roku został zastąpiony modelem Atu Plus.

Daewoo-FSO Polonez Caro Plus MR’97

• W kwietniu 1997 roku do produkcji trafił Polonez zmodernizowany zgodnie z linią „Plus”. Różnił się on przede wszystkim nową deską rozdzielczą, lakierowanymi zderzakami, czy nowym typem jednopunktowego wtrysku Bosch. Wprowadzono także standardowo hydrauliczne wspomaganie kierownicy (wcześniej oferowane w opcji).
• Od kwietnia 1998 roku montowano do silników 1.6 wtrysk wielopunktowy Multec firmy Delphi (oznaczenie GSi), równolegle z wtryskiem jednopunktowym (GLi)
• W 1999 i 2000 roku, sprzedawana była zubożona wersja Poloneza Caro Plus. Cechowała się ona przede wszystkim brakiem wspomagania układu kierowniczego, poza tym usunięto przednie światła przeciwmgłowe, obrotomierz, instalację radiową i oświetlenia bagażnika. Zewnętrznie samochody tej wersji różniły się brakiem lakierowanych zderzaków, listew bocznych, klamek oraz lusterek. Wersja ta oferowana była wyłącznie z silnikiem 1.6 GLi. Wyprodukowano około 400 egzemplarzy Poloneza w tej kompletacji. Oszczędność względem zwykłej wersji 1.6 GLi wynosiła ok. 1700 zł.

Może cię też zainteresować temat Turystyka w PRL-u wspomnienie lata; Przyczepy campingowe z NRD cz.1

strona https://spidersweb.pl/autoblog/40-lat-poloneza-niewygodna-prawda/

wiki https://pl.wikipedia.org/wiki/FSO_Polonez

Słuchaj nas online!