Cukrzyca typu 2 i aktywność fizyczna – choroba ta już od dawna uznawana jest za chorobę cywilizacyjną. Niewątpliwie najczęściej występującym typem cukrzycy na świecie, jest cukrzyca typu 2. Współczesna medycyna wyróżnia dwa powody pojawiania się cukrzycy typu 2. Po pierwsze, chorobę mogą wywołać czynniki genetyczne, które upośledzają wydzielanie insuliny. Drugim powodem jest insulinooporność, w tym przypadku przyczyną mogą być zarówno czynniki genetyczne jak i otyłość. I właśnie otyłości możemy zapobiegać modyfikując swój styl życia.
Cukrzyca typu 2 i aktywność fizyczna – ruch i wysiłek
Przyrost liczby przypadków cukrzycy, jest zauważalny przede wszystkim w krajach rozwiniętych. Wysoki stopień zinformatyzowania życia codziennego (e-urzędy, praca on-line z domu, lekcje hybrydowe itp.) i niczym nie skrępowany dostęp do fast foodów (dostawa na telefon), powodują znaczny spadek aktywności fizycznej, przy jednoczesnej epidemii otyłości. Jedną z metod walki z cukrzycą, niewątpliwie jest aktywność fizyczna. W zapobieganiu chorobie, oraz terapii cukrzycy typu 2, ważnym elementem jest wysiłek fizyczny. Jednocześnie, musi on być połączony z prawidłową dietą.
Jak to działa? Paliwem dla ludzkiego organizmu jest glukoza z glikogenu nagromadzonego w tkance mięśniowej oraz glukoza obecna we krwi. W trakcie dłuższego wysiłku fizycznego, zapas glikogenu w organizmie może się wyczerpać, a wtedy potrzebna energia będzie pochodziła ze spalania tłuszczów.
W trakcie wysiłku fizycznego, następuje obniżenie poziomu glukozy we krwi. Ten stan będzie się utrzymywał jeszcze przez wiele godzin po zakończeniu treningu. Taki efekt będzie miał miejsce również po krótkim ale intensywnym wysiłku, co ułatwia utrzymywanie prawidłowego stężenia glukozy we krwi.
Wysiłek fizyczny jest szczególnie polecany osobom, u których często występuje Hiperglikemia po posiłkowa. Aktywność fizyczna spowoduje obniżenie glikemii, spadek poziomu insuliny i zapotrzebowania na nią oraz zwiększenie spalania tłuszczów. Wszystko to pozwala lepiej kontrolować cukrzycy typu 2.
Cukrzyca typu 2 i aktywność fizyczna – korzyści
Aktywność fizyczna osób chorych na cukrzycę typu 2, powinna się charakteryzować niską intensywnością przy dłuższym czasie trwania. Trzeba tutaj wziąć pod uwagę możliwości i osobiste predyspozycje chorego. Dla osób z tą chorobą, najbardziej są wskazane takie aktywności jak: jazda na rowerze, pływanie, marsze z różnym natężeniem, gimnastyka ogólnorozwojowa. Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego aktywność fizyczna chorych na cukrzycę typu 2 powinna wynosić 150 minut, a u osób z otyłością 200-300 minut tygodniowo. Korzyści z regularnej aktywności fizycznej jest wiele:
– lepsze wyrównanie poziomu glukozy we krwi
– profil lipidowy ulega korzystnym zmianom, spada poziom cholesterolu LDL, a wzrasta HDL
– poprawia się wrażliwość tkanek na działanie insuliny
– spadek ciśnienia tętniczego, przez co zmniejsza się zagrożenie zawałem oraz udarem
– wzrasta wydolność fizyczna organizmu, lepsza kondycja
– następuje redukcja tkanki tłuszczowej
Konieczna jest dieta
Sama aktywność nie jest wystarczająca aby utrzymać terapeutyczne efekty treningu. Aby utrzymać efekt w postaci redukcji masy ciała, należy wprowadzić odpowiednio zbilansowaną dietę redukcyjną, czyli o obniżonej kaloryczności. Jeśli z diety ubędzie od 500 do 750 kcal, to w połączeniu z treningiem, uzyskamy bezpieczny deficyt kaloryczny. W ten sposób, osoba chora na cukrzycę typu 2, będzie redukowała masę ciała o 0,5 do 1 kg tygodniowo. Efektywne wyrównanie glikemii uzyskuje się przy redukcji masy ciała o 5% (zalecana wartość to 7%).
Podwyższona przemiana materii, utrzymuje się jeszcze przez dobę po zakończonym treningu. Regularne aktywności fizyczne, połączone z odpowiednią dietą spowodują, że „podkręcony” metabolizm organizmu, stanie się stanem ciągłym, doprowadzając do spadku insulinooporności oraz redukcji masy ciała. Jednocześnie aktywność fizyczna pozwoli uniknąć wielu powikłań związanych z niewyrównanymi poziomami cukru we krwi, takimi jak: zaćma (katarakta), retinopatia cukrzycowa – może doprowadzić do utraty wzroku, nefropatia cukrzycowa – prowadzi do niewydolności nerek, neuropatia cukrzycowa – uszkodzenie nerwów, udar mózgu, zawał mięśnia sercowego, stopa cukrzycowa – niejednokrotnie kończy się amputacją.
Historia zna przypadki, gdy aktywność fizyczna chorego na cukrzycę typu 2, wpędziła go w uzależnienie. W uzależnienie od sportu.
Ciekawy materiał wideo: Kolarze z CUKRZYCĄ na TOUR DE POLOGNE z Team Novo Nordisk | Nie słodzę
Może cię również zainteresować: Insulinooporność – czyli co
Słuchaj nas online!
